"...αφού καταβάλετε κάθε επιμέλεια, προσθέστε στην πίστη σας την αρετή, στην αρετή δε τη γνώση, και στη γνώση την εγκράτεια, στην εγκράτεια δε την υπομονή, και στην υπομονή την ευσέβεια, στην ευσέβεια δε τη φιλαδελφία, και στη φιλαδελφία την αγάπη" (Β' Πέτρου 1:5-7).
Η ευσέβεια, η οποία στην "κλίμακα" του Πέτρου τοποθετείται ακριβώς στο μέσον της χριστιανικής τελειότητας, συνίσταται, νομίζω, στην τήρηση των αποστολικών οδηγιών (ενώ, η προγενέστερη της, "αρετή" στην τήρηση των εντολών του Κυρίου, οι οποίες "βαριές δεν είναι", όταν, βέβαια, προϋπάρχει η "πίστη"), γι' αυτό και το άμεσο προαπαιτούμενό της είναι η "γνώση".
"Εντολές Κυρίου" και αποστολικές οδηγίες δεν είναι, φυσικά, ταυτόσημες. Τυπολογικά αυτό δηλώνεται στον εκτενέστατο Ψαλμό 119, όπου χρησιμοποιείται ποικιλία εννοιών, όπως "εντολές", "διατάγματα", "κρίματα" ή "κρίσεις", "μαρτύρια". Οι αποστολικές οδηγίες, σε αντίθεση με τις "εντολές Κυρίου" (που επίσης δεν έχουν καμιά σχέση με τις εντολές του Νόμου, όπως νομίζουν οι αδόκιμοι και οι αστήρικτοι), δεν είναι πάντοτε "μη βαριές", εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον. Π.χ. η αποστολική οδηγία "οι γυναίκες να υποτάσσεστε στους άνδρες σας", ακριβώς όπως και το "οι άνδρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας όπως αγαπάτε τον ίδιο σας τον εαυτό" είναι πολύ πιο απαιτητική από την "παραγγελία ("εντολή") Κυρίου" να μη διαλύεται οριστικά και ανεπανόρθωτα ο "άγιος γάμος", δηλαδή αυτός του χριστιανικού ζευγαριού.
Η τήρηση μιας τέτοιας οδηγίας (όπως και πολλών άλλων) αποτελούν το κριτήριο για τη δύναμη της ευσέβειας των πιστών. Άλλωστε η σχέση μεταξύ μορφής και δύναμης είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που στην "κοσμική" ορολογία ορίζεται ως σχέση μεταξύ "τύπου και ουσίας". Η διατάραξη αυτής της σχέσης παράγει ένα γνωστό απεχθές αποτέλεσμα που ονομάζεται "υποκρισία", κύριος εκφραστής του οποίου είναι πάντα το θρησκευτικό πνεύμα.
Κάπως έτσι καταλαβαίνει εύκολα κανείς γιατί η θρησκευτική "ψευτο-γνώση περί ευσεβείας" επιμένει να εστιάζει με μανία στη μορφή, π.χ. στο κάλυμμα ή στον μη εξωτερικό στολισμό των γυναικών, αρνούμενη τη δύναμη, καθώς όλες οι σχετικές περικοπές αυτό που τονίζουν εμφατικά (αν τολμήσεις να τις διαβάσεις τίμια και ολοκληρωμένα) είναι, πρωτίστως, η υποταγή των γυναικών στους άνδρες τους. Η "ευπροσώπηση στη σάρκα", όμως, και η επιθυμία αποφυγής του "διωγμού" (ο οποίος συνοδεύει αναπόφευκτα την αληθινή, εν Χριστώ, ευσέβεια) - ποιος τολμάει, άλλωστε, να επιμείνει σε μια τόσο αντιδημοφιλή διδασκαλία στις μέρες μας - επιλέγει φυσιολογικά την υποκρισία.
Άλλωστε, το θρησκευτικό πνεύμα, δηλαδή η πάντοτε εχθρική προς τον Θεό σάρκα, δεν μπορεί καν ποτέ να διανοηθεί ότι οι αποστολικές, διά Πνεύματος Αγίου, οδηγίες αποσκοπούν και στην ψυχοσωματική ευημερία και ευόδωση των αγίων.
Ε. Σταυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.