Κυβερνούν οι πρεσβύτεροι;

Η αντιπαράθεση συνεχίζεται σήμερα σχετικά με το αν ο Ιησούς ανέθεσε την εξουσία σε κάποιον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων αφού είπε: «Δόθηκε σε μένα κάθε εξουσία στον ουρανό και επάνω στη γη» (Ματθαίος 28:18).

Δεν υπάρχει τίποτα κακό με την αντιπαράθεση. Στην πραγματικότητα, είναι απολύτως απαραίτητη για την εύρεση της αλήθειας. Η επιχειρηματολογία δεν χρειάζεται να είναι απότομη και αγενής, αλλά το κοσκίνισμα για την αλήθεια στην αντιπαράθεση συχνά θα είναι επώδυνο και ενοχλητικό.

Από αυτό ο δειλός τρέχει να ξεφύγει και βάζει το κεφάλι του στην άμμο, ελπίζοντας ότι η αντιπαράθεση θα υποχωρήσει για να αφήσει γαλήνη και ηρεμία. Από την άλλη πλευρά, ο τίμιος αναζητητής αντιμετωπίζει γενναία τη θύελλα της συζήτησης με τα μάτια ορθάνοιχτα και ζυγίζει κάθε επιχείρημα προσεκτικά υπό το φως του λόγου του Θεού, για να δει αν αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Σε αυτήν την πολύτιμη ψυχή, αυτόν τον σύγχρονο Θεόφιλο, έρχεται η γνώση που τον καθιστά αληθινά ελεύθερο, ενώ εκείνος που αποφεύγει τον αγώνα της πίστης, είναι σκλαβωμένος στις παραδόσεις των ανθρώπων καθώς κυλιέται στον βούρκο της πλάνης.

Ο Ιησούς δεν ανέθεσε εξουσία σε κανέναν άνθρωπο ή ομάδα ανδρών στη γη. Στους αποστόλους Του που επιζητούσαν θέσεις αξίας και εξουσίας, είπε:

«...Ξέρετε ότι οι άρχοντες των εθνών τα κατακυριεύουν, και οι μεγάλοι τα κατεξουσιάζουν· όμως, δεν θα είναι έτσι ανάμεσά σας· αλλά, όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, ας είναι υπηρέτης σας· και όποιος θέλει να είναι πρώτος ανάμεσά σας, ας είναι δούλος σας· όπως ο Υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει, και να δώσει τη ζωή του λύτρο για χάρη πολλών» (Ματθαίος 20:25-28).

Οι πρεσβύτεροι πρέπει να υπηρετούν, όχι να εξουσιάζουν.

Εβραίους 13:17

Αλλά, κάποιος μπορεί να ρωτήσει: "Τι γίνεται με το εδάφιο Εβραίους 13:17;" Αυτό είναι συνήθως το πρώτο Γραφικό απόσπασμα που αναφέρεται για να «αποδείξει» ότι οι πρεσβύτεροι έχουν εξουσία. Λέει: «Πείθεστε στους προεστώτες (πρωτ.: τοις ηγουμένοις) σας, και υπακούτε (υπείκετε)· επειδή, αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας, ως έχοντας να δώσουν λόγο· για να το κάνουν αυτό με χαρά, και χωρίς να στενάζουν· επειδή, αυτό δεν σας ωφελεί».

Τώρα, προσέξτε ότι στο εδάφιο δεν υπάρχει η λέξη «πρεσβύτεροι». Αν δεν μπορείτε να τη βρείτε στο εδάφιο αυτό, αναζητήστε τη στα συμφραζόμενα. Έχετε δίκιο! Δεν υπάρχει πουθενά. Δεν είναι παράξενο που το κύριο κείμενο στο οποίο βασίζονται αυτοί που υποστηρίζουν ότι «οι πρεσβύτεροι κυβερνούν», δεν αναφέρει καν «πρεσβυτέρους»; Υποθέτουν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το εδάφιο 17 μιλάει για πρεσβυτέρους. Έπειτα, το μετατρέπουν σε έναν νόμο του Θεού ότι τάχα αυτό το εδάφιο δίνει στους πρεσβυτέρους την εξουσία να κυβερνούν την εκκλησία.

Δύο άλλα εδάφια στο ίδιο κεφάλαιο (13ο), τα 7 και 24, μοιάζουν πολύ με το 17. Δεν είναι σαφές ποιους είχε στο μυαλό του ο συγγραφέας της επιστολής. Το εδάφιο 7 λέει: «Να θυμάστε τους προεστώτες σας, που σας μίλησαν τον λόγο του Θεού· των οποίων μιμείστε την πίστη, έχοντας μπροστά στα μάτια σας το αποτέλεσμα του πολιτεύματός τους». Προσέξτε τη χρήση του παρελθόντος χρόνου «σας μίλησαν». Το εδάφιο 24 αναφέρει: «Χαιρετήστε όλους τούς προεστώτες σας, και όλους τους αγίους...» Είναι πολύ πιθανό ότι αυτοί «που σας μίλησαν τον λόγο του Θεού» ήταν οι πρώτοι που κήρυξαν το ευαγγέλιο σε εκείνους τους πιστούς, συμπεριλαμβανομένων των ιδίων των αποστόλων.

Ο Robert Milligan, ένας σπουδαίος λόγιος του 19ου αιώνα, δημοσίευσε ένα σχόλιο για την επιστολή προς Εβραίους το 1875. Σχολιάζοντας το εδάφιο 7 ο Milligan έγραψε:

«Να θυμάστε τους ηγέτες σας (προεστώτες) που σας είπαν (μίλησαν) τον λόγο του Θεού, εξετάζοντας προσεκτικά τον τρόπο ζωής τους, μιμηθείτε την πίστη τους. Η αναφορά είναι για άνδρες όπως ο Στέφανος, ο Ιάκωβος ο αδελφός του Ιωάννη και άλλους πιστούς κήρυκες του Ευαγγελίου που είχαν προηγουμένως κηρύξει στους Εβραίους τον καλό λόγο του Θεού...» (Σχόλιο στους Εβραίους, σελ. 375).

Ο Μίλιγκαν δεν θεωρούσε ότι αυτά τα εδάφια παρείχαν εξουσία σε ομάδες πρεσβυτέρων στις εκκλησίες, όπως αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Είδε πράγματι ότι μέσα σε ομάδες Χριστιανών υπήρχαν εκείνοι που θα ακολουθούνταν με σεβασμό ως πνευματικοί ηγέτες, μεταξύ των οποίων θα ήταν κήρυκες και δάσκαλοι του λόγου του Θεού.

Ασφαλώς, οι πρεσβύτεροι μπορεί να περιλαμβάνονται στο εδάφιο Εβραίους 13:17, αλλά αυτό δεν τους δίνει εξουσία με την ίδια έννοια που εικάζεται και διδάσκεται από τόσους πολλούς σήμερα. Ομολογουμένως, αν δεχθούμε τις αγγλικές λέξεις που μας έχουν παρασχεθεί, πρώτα από τους μεταφραστές του King James, και μετά από τους μεταφραστές των τελευταίων εκατό ετών, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι η εξουσιαστική θέση είναι σωστή, αλλά θα πρέπει να κάνουμε μια μελέτη λέξεων για να διαπιστώσουμε αν μας έχουν δοθεί οι σωστές αγγλικές λέξεις που μεταφέρουν τις ακριβείς έννοιες των ελληνικών λέξεων που χρησιμοποιούνται στο κείμενο.

Είμαι πεπεισμένος ότι οι μεταφραστές του King James, εργαζόμενοι με μια νοοτροπία «θεσμικής εκκλησίας», επέλεξαν τις ισχυρότερες δυνατές λέξεις που μετέφεραν την ιδέα ότι ο λαός πρέπει να υποτάσσεται στην εξουσία του Κλήρου. Με αυτόν τον τρόπο ο Βασιλιάς Ιάκωβος μπορούσε να ελέγχει τους ανθρώπους μέσω της Εκκλησίας, της οποίας ήταν ο Ανώτατος Άρχων. Η μελέτη μας θα αποκαλύψει ότι οι πιο λογικές λέξεις που θα μπορούσαν να επιλεγούν για να αποδώσουν το αληθινό νόημα των πρωτοτύπων, παραβλέφθηκαν επειδή θα «απάλυναν» καταλυτικά την υποτιθέμενη έννοια του εδαφίου και θα καταργούσαν εντελώς την εξουσιαστική έμφαση.

Τώρα, ας επιστρέψουμε στο εδάφιο 17: «Υπακούτε σε αυτούς που σας κυβερνούν και υποτάσσεστε σε αυτούς…» (μετ. King James). Προσέξτε τις λέξεις που επιλέχθηκαν: «Υπακούτε», «σας κυβερνούν» και «υποτάσσεστε». Αυτές οι λέξεις μεταφέρουν στο μυαλό μας ένα εντελώς εξουσιαστικό νόημα. Ένας Πρόεδρος, Κυβερνήτης ή κάποιος άλλος πολιτικός αξιωματούχος έχει το κεκτημένο δικαίωμα να διατάξει άλλους να υποταχθούν στην εξουσία του και να υπακούσουν. Το εδάφιο 17 μεταφράστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να μεταφέρει αυτή την εικόνα σε κάποιο φανταστικό εκκλησιαστικό αξίωμα που ονομάζεται Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος.

Θεωρείται και διδάσκεται ότι αυτοί οι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι έχουν πράγματι την εξουσία να διατάζουν και να περιμένουν υπακοή από όλους όσοι υποτάσσονται σε αυτή την εξουσία. Στην πραγματικότητα, σε ορισμένες εκκλησίες, κάποιος μπορεί να μη θεωρείται μέρος αυτής της ομάδας μέχρι να δηλώσει δημόσια πίστη και υποταγή στους Πρεσβυτέρους. Αν οι Χριστιανοί θέλουν να απολαμβάνουν τη συναναστροφή με τους αδελφούς, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να υπακούσουν σε κάθε απόφαση των Πρεσβυτέρων, αντιμετωπίζουν την απειλή της αποπομπής. Οι Πρεσβύτεροι (Επίσκοποι) απαιτούν υπακοή. Όλα αυτά, παρά τη διδασκαλία του Κυρίου μας ότι δεν θα υπάρχουν βαθμοί και εξουσία στην πνευματική Βασιλεία του Θεού (Ματθαίος 20:20-28).

"Πείθεστε"

Σύμφωνα με το λεξικό Vine, η ελληνική λέξη πείθω-ομαι σημαίνει στην ενεργητική φωνή "κάνω κάποιον να αλλάξει γνώμη, να ακολουθήσει τη γνώμη κάποιου άλλου ή γενικά τον παροτρύνω αποτελεσματικά να προβεί σε μια ενέργεια που αρχικά τον έβρισκε αντίθετο ή αδιάφορο, του αλλάζω γνώμη με επιχειρήματα" και "πιστεύω, εμπιστεύομαι κάποιον, αλλάζω γνώμη ύστερα από εισήγηση άλλων", στην παθητική και μέση φωνή. Η υπακοή δεν προκύπτει από την υποταγή στην εξουσία, αλλά από την πειθώ. Η ώθηση της λέξης πείθω δεν είναι υποταγή στην εξουσία, αλλά να ακούς κάποιον από σεβασμό και να ακολουθείς τη συμβουλή του.

Το πείθομαι μερικές φορές μεταφράζεται ως «εμπιστεύομαι» στην Έκδοση King James της Καινής Διαθήκης και θα ήταν μια ιδανική μετάφραση στο εδάφιο 17: «Εμπιστεύεστε...» Αυτό αφήνει τον αναγνώστη με μια εντελώς διαφορετική γεύση από ό,τι η μετάφραση «Υπακούτε..."

"στους προεστώτες (ηγουμένους) σας"

Αυτό είναι το μέρος του εδαφίου 17 που δείχνει πραγματικά την προκατάληψη και την πρόθεση των μεταφραστών. Το «σε αυτούς που σας κυβερνούν» (KJV) δόθηκε ως έννοια για τους "ηγουμένους". Το ρήμα ηγούμαι (εδώ, στη μετοχή) χρησιμοποιείται 28 φορές στην Καινή Διαθήκη και μεταφράζεται ποικιλοτρόπως ως "προΐσταμαι, είμαι επικεφαλής, είμαι ηγέτης, είμαι μπροστά και δείχνω τον δρόμο, διευθύνω, καθοδηγώ" (αλλά και "πιστεύω, νομίζω, θεωρώ"). Είναι σημαντικό το ότι οι μεταφραστές του King James χρησιμοποίησαν τις ισχυρότερες αγγλικές λέξεις για να μεταφράσουν το "ηγούμαι". Από τις 28 φορές που εμφανίζεται η λέξη, επέλεξαν να τη μεταφράσουν ως «αυτοί που σας κυβερνούν» τρεις φορές: στα εδάφια Εβραίους 13:7, 17 και 24, ενισχύοντας έτσι την αντίληψη ότι ο αξιωματούχος της Εκκλησίας είχε αδιαμφισβήτητη εξουσία και του οφειλόταν υπακοή.

Αν το Άγιο Πνεύμα ήθελε να μεταφέρει την ιδέα ότι οι Πρεσβύτεροι (Επίσκοποι) είχαν την εξουσία που ισχυρίζονται κάποιοι τώρα, θα είχε χρησιμοποιήσει άλλη λέξη. Με την επιλογή του "ηγούμαι", το Άγιο Πνεύμα έδειξε ότι αυτοί οι άνδρες που «αγρυπνούν για τις ψυχές», είναι οι ηγέτες μεταξύ του ποιμνίου. Είναι οι άνδρες που έχουν τον σεβασμό της ομάδας για να είναι οι ηγέτες ή οι οδηγοί της.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το «σε αυτούς που σας κυβερνούν» δεν είναι σωστή μετάφραση για τους "ηγουμένους". Δεν υπάρχει ελληνική λέξη σε αυτό το εδάφιο που να έχει την έννοια της «εξουσίας».

Όπως έχουμε επισημάνει, το πρόβλημα με τη λέξη «κυβερνώ» είναι ότι τη συνδέουμε με τη δύναμη και την εξουσία. Ο Ιησούς έχει όλη τη δύναμη και την εξουσία (Ματθαίος 28:18) και δεν έχει αναθέσει καμία από αυτές σε κανέναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Τώρα, μπορεί να σκέφτεστε άλλα εδάφια που φαίνεται να διδάσκουν ότι οι πρεσβύτεροι έχουν την εξουσία να κυβερνούν. Ας τα δούμε:

Ρωμαίους 12:8  - "...ο προϊστάμενος, ας προΐσταται με επιμέλεια".

Πρώτον, δεν μας λέει ότι αυτό αφορά σε πρεσβυτέρους, πρέπει να το υποθέσουμε. Η λέξη «προϊστάμενος» είναι μετοχή του ρήματος προΐσταμαι που σημαίνει «στέκομαι μπροστά, επομένως, οδηγώ, φροντίζω (δηλώνει φροντίδα και επιμέλεια)» (Λεξικό Vine). Ο Παύλος μιλάει για όσους έχουν ηγετικούς ρόλους.

Α' Θεσσαλονικείς 5:12  - "...να γνωρίζετε αυτούς που κοπιάζουν ανάμεσά σας, και προΐστανται σε σας εν Κυρίω, και σας νουθετούν".

Και πάλι, πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτοί είναι πρεσβύτεροι. Αυτό μπορεί να μην είναι απαραίτητα έτσι. Για άλλη μια φορά έχουμε την ιδέα των «ηγετών» μεταξύ των αγίων. Αυτό το εδάφιο δεν περιέχει την ιδέα των εξουσιαστικών προσωπικοτήτων που κυβερνούν τις εκκλησίες.

Α' Τιμόθεο 3:4,5  - "...κυβερνώντας καλά το δικό του σπίτι..." (πρωτ.: του ιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον).

Εφόσον το "προΐσταμαι" είναι η πρωτότυπη λέξη, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι πρεσβύτεροι είναι επιφορτισμένοι «να οδηγούν», «να παρακολουθούν», «να φροντίζουν» το σπίτι τους καθώς και τον «οίκο του Θεού». Η δύναμη και η εξουσία δεν είναι εγγενείς σε αυτή τη λέξη. Η έμφαση δίνεται στη φροντίδα. Το ίδιο ισχύει και για τους διακόνους στο εδάφιο 12.

Α' Τιμόθεο 5:17 - "Οι πρεσβύτεροι, που προΐστανται καλά...".

Και πάλι, το "προΐσταμαι" μας λέει ότι η αναφορά είναι στην ηγεσία, στην καθοδήγηση, και όχι στη δύναμη και την εξουσία.

Όλα αυτά τα εδάφια λένε το ίδιο πράγμα, ταιριάζοντας ακριβώς με αυτό που ήθελε να μεταφέρει ο συγγραφέας της προς Εβραίους επιστολής. Πνευματικά ώριμοι άνδρες επιφορτίστηκαν από τον Θεό με την ευθύνη να οδηγήσουν το ποίμνιο. Αυτό περιελάμβανε την πνευματική διατροφή (διδασκαλία) και τη φροντίδα για τον λαό του Θεού. Έπρεπε να προσέχουν τις ψυχές τους. Κανένα από αυτά δεν απαιτεί δύναμη και εξουσία. Τίποτα από τα δύο δεν δόθηκε από τον Θεό.

Ο H. Leo Boles, που έγραψε γι' αυτό το θέμα το 1944, θα μπορούσε να απευθύνεται και σ' εμάς σήμερα:

"Υπάρχουν πρεσβύτεροι που πιστεύουν ότι έχουν ενδυθεί με κάθε εξουσία. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις επιθυμίες της εκκλησίας, αλλά επιβάλλουν τη δική τους δικτατορική εξουσία στην εκκλησία. Ποτέ δεν προσπαθούν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες της εκκλησίας, και όταν οι επιθυμίες γίνονται γνωστές, αυτοί κάνουν ό,τι θέλουν. Διαφεντεύουν τις υποθέσεις της εκκλησίας, σφετερίζονται την εξουσία από τον Χριστό και είναι δικτάτορες της εκκλησίας» (Gospel Advocate, 2 Φεβρουαρίου 1944, σ. 2).

"υπακούτε (πρωτ.: υπείκετε)"

Εκείνοι που προωθούν την εξουσιαστική θέση, συνήθως λένε: «Αν δεν σε πείθει το "σε αυτούς που σας κυβερνούν", θα σε πείσει το «υποτάσσεστε σε αυτούς». Ας δούμε αν αυτό είναι αλήθεια.

Το ρήμα "υπείκω" υπάρχει μόνο μία φορά στην Καινή Διαθήκη, στο Εβραίους 13:17. Σύμφωνα με το Λεξικό Vine, σημαίνει "υποχωρώ, αποσύρομαι". Το νόημα λοιπόν σε αυτό το εδάφιο, είναι να υποχωρήσει, να υποκύψει ο Χριστιανός στη σοφία του παλαιοτέρου, πιο ώριμου, πνευματικού ηγέτη. Δεν είναι θέμα υποταγής σε κάποιον που έχει «εξουσία πάνω σου», αλλά απλώς να σεβαστείς την εμπειρία και τη σοφία του άλλου.

Αν ο ηγέτης έχει ιστορικό αδυναμίας στη γνώση των γραφών, ή έχει δείξει ότι κάθε άλλο παρά πνευματικός είναι ή δεν είναι δοκιμασμένος, αποδεδειγμένος ηγέτης στην ομάδα, δεν θα υπάρχει σεβασμός γι' αυτόν, και χίλιοι διορισμοί δεν θα τον κάνουν «πρεσβύτερο». Υπήρξαν πάρα πολλές περιπτώσεις όπου μια εκκλησία «έκανε» κάποιον «πρεσβύτερο» και μετά περίμενε ότι όλοι θα «υποταχθούν» στην «εξουσιαστική του θέση». Δεν μπορείτε να εξαγάγετε αυτή τη διδασκαλία από το εδάφιο Εβραίους 13:17 και δεν μπορείτε να τη βρείτε πουθενά στον λόγο του Θεού.

Το «υποτάσσω» είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται 40 φορές στην Καινή Διαθήκη, αλλά ούτε μία φορά δεν αναφέρεται σε «πρεσβυτέρους». Το Λεξικό Vine αναφέρει ότι είναι «κατά κύριο λόγο στρατιωτικός όρος, το να κατατάσσεσαι κάτω από...» (Τόμος 4, σελ. 86). Μπορείτε να καταλάβετε γιατί αυτή η λέξη δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τη σχέση μεταξύ της εκκλησίας και των πρεσβυτέρων; Στη Βασιλεία του Θεού, δεν υπάρχει κανένας με «βαθμό» ή εξουσία έναντι των άλλων! Επομένως, το Άγιο Πνεύμα χρησιμοποίησε το "υπείκω", και όχι το "υποτάσσω" ή το "υπακούω".

Πρέπει να αναφερθεί, ωστόσο, ότι το "υποτάσσω" δεν μεταφέρει πάντα την ιδέα του βαθμού και της εξουσίας. Ενώ είμαστε υποταγμένοι στον Χριστό (Εφεσίους 5:24), στη δικαιοσύνη του Θεού (Ρωμαίους 10:3) και στον νόμο Του (Ρωμαίους 8:7), υποτασσόμαστε επίσης στις επίγειες κυβερνήσεις (Ρωμαίους 13:1), οι σύζυγοι υποτάσσονται στους συζύγους τους (Κολοσσαείς 3:18), τα παιδιά υποτάσσονται στους γονείς τους (Α' Τιμόθεο 3:4) και οι υπηρέτες υποτάσσονται στους κυρίους τους (Α' Πέτρου 2:18). Τώρα, όλοι αναγνωρίζουμε ότι η θέση και η εξουσία μπορεί να περιλαμβάνονται σε αυτά τα παραδείγματα, ωστόσο, στο εδάφιο Εφεσίους 5:21, ο Παύλος αναφέρει, «καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού». Αυτή είναι επίσης μια χρήση του "υποτάσσω". Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν βαθμοί και εξουσία επειδή ο Ιησούς είπε ότι στο πνευματικό βασίλειο «δεν θα είναι έτσι ανάμεσά σας» (Ματθαίος 20:26). Οι Χριστιανοί πρέπει να υποχωρούν στο πνεύμα και να υπηρετούν με προθυμία ο ένας τον άλλον, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει ότι θέτουμε τον εαυτό μας υπό την εξουσία κάποιου.

Συμπέρασμα

Είδαμε ότι οι περισσότεροι μεταφραστές έχουν δώσει στον κόσμο μια εκδοχή του εδαφίου προς Εβραίους 13:17, που ταιριάζει στην ιδέα μιας Θεσμικής Εκκλησίας, στελεχωμένης με εξουσιαστικούς αξιωματούχους. Αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη σύγχυση. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτό που πιστεύω ότι είναι μια καλύτερη μετάφραση του εδαφίου, που είναι σε αρμονία με όλα τα σχετικά εδάφια:

«Να εμπιστεύεστε αυτούς που είναι οι ηγέτες σας και να υποχωρείτε· επειδή, αυτοί αγρυπνούν για τις ψυχές σας».

Ασφαλώς, δεν θα ήταν δύσκολο «να εμπιστευόμαστε και να υποχωρούμε» σε όσους επιδεικνύουν πνευματικό ενδιαφέρον και ώριμη σοφία. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία σκέψη ότι κάποιος έχει βαθμό και εξουσία. Ο Ιησούς δεν ανέθεσε ποτέ κάτι τέτοιο.

Όμως, φοβάμαι ότι η αντιπαράθεση θα συνεχιστεί για πολλούς λόγους. Μερικοί έχουν σταματήσει να μελετούν το θέμα και έχουν αποφασίσει. Μερικοί έχουν διδάξει τον εξουσιαστικό τρόπο για τόσο καιρό, που νιώθουν ότι δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω τώρα. Άλλοι πραγματικά θέλουν οι λίγοι να «κυβερνούν» γιατί ανήκουν σ' αυτό το σύστημα. Απολαμβάνουν το κύρος, τη δύναμη και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα χρήματα που συνοδεύουν το αξίωμα. Έπειτα, υπάρχουν άνθρωποι που υπερασπίζονται αυτή τη θέση γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους ενώπιον του Θεού, «αφήνοντας τους πρεσβυτέρους να κάνουν τη δουλειά» για λογαριασμό τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσοι παίρνουν την εξουσιαστική θέση είναι υποχρεωμένοι να "παράγουν" τα εδάφια που την τεκμηριώνουν, όχι μόνο στην αγγλική έκδοση, αλλά και από το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο. Δεν αρκεί απλώς ένα εδάφιο όπως το Εβραίους 13:17, για να υπερασπιστεί αυτή τη θέση. Κάποιος πρέπει να μπορεί να αποδείξει την πρότασή του με τα ίδια τα λόγια του Αγίου Πνεύματος. Δεν αρκεί μόνο να λέμε «οι πρεσβύτεροι κατέχουν ειδικό αξίωμα, και ως εκ τούτου, ως αξιωματούχοι, έχουν λάβει την εξουσία από τον Χριστό». Αποδείξτε το!

Ο Waymon D. Miller έχει γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο "Ο Ρόλος των Πρεσβυτέρων στην Εκκλησία της Καινής Διαθήκης" (The Role of Elders In The New Testament Church),  στο οποίο αναφέρει:

"Αυτό είναι το ουσιαστικό γεγονός που πρέπει να εξακριβωθεί για να αποδειχθεί ότι οι πρεσβύτεροι έχουν "αξίωμα" και "εξουσία", όπως υποστηρίζουν ορισμένοι. Αν ο Θεός είχε σκοπό να εκχωρεί στους πρεσβυτέρους μια τέτοια ανώτερη «εξουσία» στην οποία όλα τα μέλη πρέπει να υποτάσσονται, γιατί αυτό δεν εκφράζεται πουθενά με σαφήνεια στην Καινή Διαθήκη; Γιατί ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα πρέπει να βασίζεται σε ένα πλέγμα υποθέσεων και ύποπτης ερμηνείας των Γραφών;" (σελ. 40).

Εάν ένας μεγαλύτερος σε ηλικία πιστός είναι υπεράνω κατηγορίας, πνευματικά ώριμος, ικανός να διδάσκει και ενδιαφέρεται να σώσει ψυχές, δεν χρειάζεται να έχει μια ουγγιά εξουσίας για να υπηρετεί τους άλλους και να προωθεί την υπόθεση του Χριστού. Δεν θα χρειαστεί ποτέ να απαιτήσει από τους ανθρώπους να τον σέβονται και να τον υπακούουν, γιατί αυτό θα του δοθεί με χαρά. Επιπλέον, αν μοιάζει στον Χριστό σε κάθε τομέα της ζωής του, δείχνοντας τις ίδιες ιδιότητες αγάπης για τους άλλους όπως έκανε ο Ιησούς, οι άνθρωποι θα πειστούν από τη διδασκαλία και το παράδειγμά του και θα υποκύψουν στη σοφία του. Αυτή είναι η ουσία της «ηγεσίας του πρεσβυτέρου». Είναι ένα πρότυπο, το πρότυπο του Χριστού, παρά μια άσκηση διατεταγμένης υπακοής. Ναι, ο πρεσβύτερος κυβερνά, αλλά σύμφωνα με τη σοφία του Θεού, και όχι σύμφωνα με τις επιταγές του ανθρώπου.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν η επιμονή μερικών ανδρών, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι ο Ιησούς τους είχε εκχωρήσει την εξουσία Του, που οδήγησε την εκκλησία του 2ου αιώνα στο μονοπάτι προς τη Ρώμη. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός/Ορθοδοξία αναπτύχθηκε και άκμασε τους επόμενους αιώνες επειδή πολλοί αγάπησαν την πρωτοκαθεδρία ενός Διοτρεφούς. Τα επιχειρήματα για το θεϊκό δικαίωμα εξουσίας ήταν τα ίδια με αυτά που διατυπώνονται σήμερα. Κοιτάξτε τις αξιώσεις για νόμιμη εξουσία που διατύπωσε ο Ρωμαιοκαθολικός/Ορθόδοξος Κλήρος, αλλά και διάφορες Προτεσταντικές Εκκλησίες, και δείτε αν δεν είναι πανομοιότυπες με αυτές που διατυπώνουν σήμερα οι υποστηρικτές της εξουσιαστικής θέσης. Είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος; Ο Θεός να μας βοηθήσει!

Ντάστι Όουενς

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει αυτό το άρθρο:  
Η Χριστιανική Εκκλησία: Στρεβλωμένη και παραμορφωμένη (8ο μέρος) - Εξουσία και θεσμική εκκλησία