Το σύστημα του "ενός Ποιμένα"

 του Clovis T. Cook

Από τότε που άρχισα να κηρύττω το Ευαγγέλιο το 1932, προσπάθησα να διατηρήσω ορατή μια γραμμή συνέπειας στο κήρυγμα και τις πεποιθήσεις μου σε ζητήματα που έχουν προκαλέσει μεγάλη ανησυχία και αναταραχή στις εκκλησίες του Χριστού. Το θέμα με το οποίο ασχολούμαι σε αυτό το άρθρο, δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.

Το σύστημα του "ενός Ποιμένα" είναι διχαστικό και προκαλεί σκάνδαλα, "όμως, αλλοίμονο στον άνθρωπο εκείνον, διαμέσου του οποίου έρχεται το σκάνδαλο" (Ματθαίου 18:7)! Και θα συνεχίσει να προκαλεί διαιρέσεις και σκάνδαλα όσο του επιτρέπουμε να λειτουργεί χωρίς αντίλογο.

Υπάρχουν αδερφοί που έχουν κάνει περισσότερα για να αποθαρρύνουν αυτό το σύστημα από ό,τι εμείς. Πόσοι έχουμε γράψει εναντίον του; Γιατί δεν το έχουμε κάνει; Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής. Σε πολλούς από τους ποιμένες μας αρέσει το σύστημα, το ίδιο και σε πολλές εκκλησίες. Όσο ισχύει αυτό, πολύ λίγα μπορούμε να κάνουμε για να το αποτρέψουμε, ακόμα κι αν διχάζει την εκκλησία.

Για πολλούς και προφανείς λόγους αρέσει στους ποιμένες, αλλά αρέσει και στους πιστούς γιατί τους απαλλάσσει από πολλές υποχρεώσεις και ευθύνες. Εάν ένας αδελφός αντιταχθεί σθεναρά στο σύστημα του ενός Ποιμένα μέσα σε μια εκκλησία που το έχει υιοθετήσει, είναι πολύ πιθανό αργά ή γρήγορα να αποκοπεί. Δεν έχει σημασία πόσο καιρό μπορεί να είναι μέλος και να έχει υπηρετήσει στη συγκεκριμένη εκκλησία. Αν εκείνος αντιταχθεί στο σύστημα, οι μέρες του είναι μετρημένες. Αυτό είναι μια θλιβερή αλλά πραγματική διαπίστωση για τη λεγόμενη Εκκλησία του Χριστού. Ο ίδιος ο συγγραφέας έχει πέσει θύμα τέτοιων πράξεων και περιστάσεων και, ως εκ τούτου, ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει.

Τώρα, «στον νόμο και στη μαρτυρία. Αν δεν μιλούν σύμφωνα με αυτόν τον λόγο, σίγουρα δεν υπάρχει φως μέσα τους». Και από άλλη μετάφραση: "Η μόνη απάντηση είναι: Κρατήστε τη διδασκαλία του Κυρίου και τη διδαχή του. Όποιος δεν ακολουθεί αυτή την προσταγή, γι' αυτόν δεν υπάρχει ελπίδα" (Ησαΐας 8:20).

Καμία εκκλησία στη Καινή Διαθήκη δεν χρησιμοποίησε ποτέ το σύστημα του "ενός Ποιμένα", επομένως δεν αποτελεί έκπληξη το ότι δεν βρίσκουμε προηγούμενο, παράδειγμα ή πρότυπο γι' αυτό. Η εκκλησία στην Αντιόχεια είχε τουλάχιστον πέντε διδασκάλους που κατονομάζονται στις Πράξεις 13:1. Ποιος ήταν ο Ποιμένας στην Αντιόχεια; Η Καινή Διαθήκη δεν κατονομάζει τέτοιον άνθρωπο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η εκκλησία στην Ιερουσαλήμ. Υπήρχαν αρκετοί πρεσβύτεροι, διδάσκαλοι και προφήτες στην Ιερουσαλήμ και κατονομάζονται στο 15ο κεφ. των Πράξεων. Ποιος ήταν ο Ποιμένας στην Ιερουσαλήμ; Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τέτοιον άνθρωπο. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η εκκλησία στην Κόρινθο. Ο Παύλος απευθύνεται σε όλη την εκκλησία για να διδάξει, διορθώσει, ενθαρρύνει, ευχαριστήσει κλπ. τους αδελφούς, χρησιμοποιώντας πάντα πληθυντικό. Ποιος ήταν ο Ποιμένας στην Κόρινθο; Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τέτοιο άνθρωπο.

Αλλά κάποιος μπορεί να πει, "τι γίνεται με την Έφεσο;" Δεν ήταν ο Τιμόθεος ο ποιμένας στην Έφεσο; Ο Παύλος είπε στον Τιμόθεο να παραμείνει στην Έφεσο για διορθωτικά ζητήματα της τοπικής εκκλησίας (Α' Τιμ. 1:2-7). Αργότερα, ο Παύλος στη δεύτερη επιστολή του τον καλεί μακριά από την Έφεσο (4:9-21). Ποιος ήταν ο Ποιμένας στην Έφεσο; Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τέτοιο πρόσωπο.

Δεν υπάρχουν Βιβλικά παραδείγματα όπου μια εκκλησία κάλεσε ή χρησιμοποίησε έναν άνθρωπο για να είναι ο Ποιμένας της. Στην Αντιόχεια, ο Παύλος και ο Βαρνάβας συνέχισαν να κηρύττουν και να διδάσκουν τον Λόγο του Κυρίου «...και με άλλους πολλούς» (Πράξεις 15:35). Έτσι, αν και ο Παύλος παρέμεινε στην Αντιόχεια για κάποιο διάστημα διδάσκοντας πολλούς ανθρώπους, η Γραφή δεν αναφέρει πουθενά τον Παύλο ως Ποιμένα τους.

Δεν υπάρχει ορολογία της Βίβλου που να χρησιμοποιείται σε σχέση με έναν άνθρωπο που είναι ποιμένας μιας εκκλησίας. Ο όρος "ποιμένες" χρησιμοποιείται μόνο μία φορά στην Καινή Διαθήκη, στο Εφεσίους 4:11, "τους δε ποιμένας και διδασκάλους". Συνήθως μεταφράζεται ως «βοσκός» και αναφέρεται στους «πρεσβύτερους» (Πράξεις 20:17), που ποιμαίνουν διδάσκοντας και διδάσκουν ποιμαίνοντας την τοπική εκκλησία.

Ο Jerry McCorkle προειδοποιεί ότι «ο πραγματικός κίνδυνος σε αυτό το σύστημα του ενός Ποιμένα θα εμφανιστεί στο πέρασμα του χρόνου, όταν ο επαγγελματικός άμβωνας που εισάγει το σύστημα της μονοπρόσωπης ποίμανσης θα οδηγήσει την εκκλησία όλο και πιο βαθιά στην αποστασία».

Πολλές εκκλησίες όπως ο παλαιός Ισραήλ φωνάζουν: «Δώσε μας έναν βασιλιά, για να μας κυβερνάει... για να είμαστε κι εμείς σαν τα άλλα έθνη» (Α' Σαμουήλ ή Α' Βασιλειών κεφ. 8). «Δώσε μας έναν Ποιμένα πλήρους απασχόλησης», είναι η σύγχρονη κραυγή.

Κάποτε έγινα μέλος μιας εκκλησίας, στην οποία είχα αποσταλεί από τη δική μου εκκλησία, για να βοηθήσω στην εδραίωση και την ανάπτυξή της. Η εκκλησία ξεκίνησε με αρκετούς καλούς διδασκάλους και ήταν από την αρχή αυτάρκης. Φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να υπηρετώ τον Θεό σε αυτό το μέρος για το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί με την οικογένειά μου και τους αδελφούς μου που γνώριζα τόσο καιρό. Αλλά σύντομα με ρώτησαν αν ήμουν σύμφωνος με την πρόσληψη ενός Ποιμένα πλήρους απασχόλησης. Παρά τις αντιρρήσεις μου, υιοθέτησαν το σύστημα του "ενός Ποιμένα". Και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Σύντομα, αρκετοί αδελφοί εγκατέλειψαν την εκκλησία αφήνοντας πίσω όνειρα κι ελπίδες που γκρεμίστηκαν σε ένα εκατομμύριο κομμάτια.

Η αντίθεσή μου στο σύστημα του "ενός Ποιμένα" είναι δογματική, όχι προσωπική. Η προσευχή μου είναι να ξυπνήσουμε πριν να είναι πολύ αργά...

Μετάφραση: ΛΖΡΣ

Διαβάστε ακόμη: Είναι βιβλικό το σύστημα του "ενός Ποιμένα";