Το Ευαγγέλιο, αυτό το ένδοξο Ευαγγέλιο!...

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είσαι "πιστός", αλλά μόνο ένας για να είσαι πραγματικά "εν Χριστώ" - και αυτός είναι "η παραλαβή και η κατοχή" του Ευαγγελίου του Θεού (Α' Κορ. 15,3-4). Οι εκκλησίες είναι γεμάτες με "κατηχουμένους", λογιζομένους ως πιστούς, οι οποίοι απλώς θρησκεύουν ακούγοντας, στείρα - ως επί το πλείστον - κηρύγματα και μελετώντας - δίχως να κατανοούν - τη Γραφή.

Στην περικοπή Α' Κορινθίους 15,1-11 περιέχεται ο απόλυτος ορισμός του Ευαγγελίου, ο "τύπος της διδαχής", όπως τον χαρακτηρίζει αλλού ο απόστολος Παύλος.Το Ευαγγέλιο είναι λοιπόν ότι "ο Χριστός πέθανε για τις αμαρτίες μας, σύμφωνα με τις Γραφές, θάφτηκε, αναστήθηκε την τρίτη μέρα, σύμφωνα με τις Γραφές - και ύστερα εμφανίστηκε σε πολλαπλές εμφανίσεις στους αποστόλους, στους μαθητές και τελευταία στον απόστολο Παύλο".

Παρακαλώ να προσέξετε πως εδώ έχουμε έναν ακριβή και απόλυτο ορισμό, ένα ερμητικά "κλειστό" μήνυμα, το οποίο δεν επιδέχεται καμιά αφαίρεση και - κυρίως- καμιά πρόσθεση (πέρα, ίσως, από τα βασικά επεξηγηματικά σχόλια του τύπου "ποιος είναι ο Χριστός", "πώς γίνεται να πεθάνει και γιατί ήταν απολύτως αναγκαίο αυτό" κ.ο.κ). Κάθε τέτοια απόπειρα οδηγεί αναπόφευκτα στην κατασκευή "άλλου ευαγγελίου", με ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο...

Το συγκλονιστικό, όμως, με αυτόν τον ερμητικά "κλειστό" ορισμό του Ευαγγελίου είναι πως όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε πουθενά να αναφέρεται εκεί το δικό σας όνομα!... Το μοναδικό όνομα που περιλαμβάνεται εκεί, ως συντακτικό υποκείμενο, είναι αυτό του Χριστού (η μοναδική δική σας "συνεισφορά" έγκειται στις "αμαρτίες σας"). Αυτό δεν επιδέχεται παρά μόνο μια ερμηνεία, ότι δηλαδή δεν μπορείς να κάνεις τίποτα απολύτως για να αποκτήσεις τη σωτηρία, παρά μόνο να "παραλάβεις" (θα δούμε παρακάτω τι σημαίνει αυτό) ΑΥΤΟ το Ευαγγέλιο, το οποίο συνίσταται αποκλειστικά στο τι συνέβη στον Χριστό (γι' αυτό και ονομάζεται "το Ευαγγέλιο της χάριτος του Θεού). Αν, λοιπόν, εμπλέξεις - με οποιονδήποτε τρόπο- το όνομά σου ή και οποιοδήποτε άλλο όνομα, μέσα στο "κλειστό" περιεχόμενο του Ευαγγελίου, τότε κατασκευάζεις "άλλο ευαγγέλιο", που νομοτελειακά δεν παρέχει τη σωτηρία...

Πριν μελετήσουμε, τώρα, την σωτήρια ανταπόκριση του ανθρώπου στο Ευαγγέλιο, ας πούμε και δυο λόγια για τον ευαγγελιστή του. Γράφει ο απόστολος Παύλος (ο οποίος τρεις φορές στις επιστολές του δεν διστάζει να το ονομάσει και "δικό του" Ευαγγέλιο) ότι πρόκειται "γι' αυτό το οποίο παρέδωσε -και- στους Κορινθίους πιστούς εν πρώτοις (με τη σημασία του "πρωτίστως"), το οποίο και παρέλαβε". Ο ίδιος έχει κατ' επανάληψη  διακηρύξει ότι το παρέλαβε απευθείας από τον Ιησού Χριστό "δι' αποκαλύψεως". Φυσικά πρόκειται για το ίδιο "κλειστό μήνυμα" που διακονούσαν και οι άλλοι απόστολοι, αλλά τον Παύλο εξέλεξε ο Θεός για απόστολο στα έθνη, και αυτό έχει την ιδιαίτερη σημασία του, διότι ενώ το μήνυμα του Ευαγγελίου είναι το ίδιο, ο τρόπος της διακονίας του όχι. Για να μη μακρηγορήσω επί του προκειμένου, λέω απλώς να λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη σας πως, αν δεν έχετε βεβαιωμένη - με το σημάδι της φυσικής περιτομής- την ιουδαϊκή καταγωγή σας, οφείλετε να υπακούσετε στη διακονία του Παύλου ως αποστόλου, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την γραπτή παράδοσή του, και να σταματήσετε να περιφέρεστε από κάθε "άνεμο διδασκαλίας".

Τώρα ας δούμε και το τρίτο και τελευταίο μέρος της θεμελιώδους αυτής περικοπής - αν και αυτό το μέρος προτάσσεται στο κείμενο. Αυτό αναλύει την σωτήρια ανταπόκριση του "δέκτη" στο συγκεκριμένο "μήνυμα", το "ευαγγελισμένο" από τον συγκεκριμένο "πομπό"- και είναι όλα αυτά διαχρονικά.

- "..το οποίο Ευαγγέλιο και "παραλάβατε" = πολλοί άνθρωποι νομίζουν πως σώζονται επειδή κάποτε μετανόησαν σε σχέση με τον Θεό, δηλαδή ενώ προηγουμένως ζούσαν αδιαφορώντας για την ύπαρξη και τον νόμο Του, κάποια στιγμή άλλαξαν προσέγγιση και άρχισαν να τα λαμβάνουν υπόψη τους - και, μάλιστα, ίσως πολύ σοβαρά. Αυτό είναι ένα καλό πράγμα - αν και αρκετά οδυνηρό (όποιος ενδιαφέρεται να το μελετήσει ας διαβάσει το Ρωμαίους κεφ. 7) - αλλά δεν σώζει δίχως την πίστη στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Η "παραλαβή", εδώ, είναι αυτό που ο απόστολος περιγράφει ως "υπακοή (στιγμιαία, όπως δηλώνει ο αόριστος χρόνος "υπακούσατε" του κειμένου) ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ στον τύπο διδαχής στον οποίον ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΑΤΕ" (Ρωμαίους 6,17).
- "μέσα στο οποίο Ευαγγέλιο, - και όταν το παραλάβατε σταθήκατε - και ΕΧΕΤΕ ΣΤΑΘΕΙ - μέχρι τώρα" (μέσα στις παύλες παρατίθεται η ακριβής νοηματική ανάλυση της σημασίας του παρακειμένου χρόνου). Θα αναγκαστώ εδώ να παρακάμψω τη σημασιολογική ανάλυση αυτού του, πολύ σημαντικού ωστόσο, "έχετε σταθεί", για λόγους συντομίας.
- "με το οποίο Ευαγγέλιο και σώζεσθε" = δηλαδή, ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ! Δίχως ανάγκη περισσότερης ανάλυσης...
- "όπως ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΣ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΑ με λόγο" = Ουδέν σχόλιον...
- "ΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΑΤΕ ΣΤΕΡΕΑ" ("ει κατέχετε" στο αρχαίο κείμενο) - ΤΟ συγκεκριμένο ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ, εννοείται... Δηλαδή, δίχως καμιά απολύτως αλλοίωση, αφαίρεση ή - το συνηθέστερο - πρόσθεση. Όπου στην έννοια της "πρόσθεσης" μπορεί να συμπεριληφθεί ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ!...
- "εκτός και αν μάταια πιστέψατε"= Άρα, όντως,"η σωτηρία χάνεται" (να μια διαπίστωση που, εντελώς παραδόξως, φαίνεται να ηδονίζει ακριβώς εκείνους εναντίον των οποίων στρέφεται, εκείνοι δηλαδή που η "πεποίθηση στη σάρκα" τους, τους κάνει να εμπιστεύονται τα έργα τους και όχι το συγκεκριμένο μήνυμα του Ευαγγελίου, με το ψευδές επιχείρημα πως επιβεβαιώνουν την πίστη τους, επειδή εκτελούν τις εντολές του Χριστού, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ιωάννη - στην πορεία, βέβαια, αποδεικνύεται πως ούτε τις εντολές του Χριστού γνωρίζουν, ούτε λαμβάνουν υπόψη τους ότι - επίσης κατά τον Ιωάννη - για τους πραγματικούς πιστούς οι εντολές Του "βαριές δεν είναι", ενώ αυτοί οι ταλαίπωροι θρησκευόμενοι καυχώνται στη δύναμή τους να "σηκώνουν - δήθεν - τον σταυρό τους), προσωρινά (π.χ. οι "ανόητοι Γαλάτες" της ομώνυμης επιστολής, η οποία πραγματεύεται ακριβώς μια τέτοια - όχι, πάντως τη μόνη δυνατή - περίπτωση) ή και, ο μη γένοιτο, μόνιμα, αν υπάρξει η παραμικρή "απώλεια κατοχής" του συγκεκριμένου και μοναδικού Ευαγγελίου. Και ο λόγος είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει κανένα άλλο "σωτήριο Ευαγγέλιο" και "ένδοξο Ευαγγέλιο" (δες Β' Κορ. 3,4-18).

Το Ευαγγέλιο (επαναλαμβάνω: η έννοια δεν είναι συνώνυμη με την Αγία Γραφή) δύο πράγματα απαιτεί να κάνει ο άνθρωπος για να σωθεί και να σώζεται: το πρώτο είναι να το "παραλάβει", δηλαδή να πιστέψει εκ καρδίας σ' αυτό - έτσι μετατρέπεται από άπιστος σε πιστό. Το δεύτερο είναι να το "κατέχει ατόφιο", δηλαδή να μη δέχεται καμιά αλλοίωση του Ευαγγελίου, ασκώντας εξουσία πάνω στην ίδια του την πίστη - αυτό και μόνο τον διατηρεί πιστό.

Ε. Σταυρόπουλος