Ο Χριστός ήρθε στους δικούς Του

«Ήταν μέσα στον κόσμο, και ο κόσμος έγινε διαμέσου αυτού· και ο κόσμος δεν τον γνώρισε. Στα δικά του ήρθε, και οι δικοί του δεν τον δέχθηκαν. Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του» (Ιωάννης 1:10-12).

Εδώ έχουμε τη δήλωση ότι οι "δικοί" του Χριστού δεν Τον δέχτηκαν. Το "οι δικοί του" αναφέρεται φυσικά στους Εβραίους. Προσέξτε όμως αυτές τις δηλώσεις:

— Ιωάννης 2:23: "πολλοί πίστεψαν στο όνομά του".

— Ιωάννης 4:39-41: "πολύ περισσότεροι πίστεψαν εξαιτίας του λόγου του".

— Ιωάννης 7:31: "πολλοί από το πλήθος πίστεψαν σ’ αυτόν".

— Ιωάννης 8:30: "πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν".

— Ιωάννης 10:42: "και εκεί πολλοί πίστεψαν σ’ αυτόν".

— Ιωάννης 11:45: Πολλοί από τους Εβραίους πίστεψαν σε Αυτόν.

Αφού διαβάσετε αυτές τις δηλώσεις, διαβάστε τα εδάφια Ιωάννης 12:37-40:

«Kαι ενώ έκανε τόσα θαύματα μπροστά τους, δεν πίστευαν σ’ αυτόν· για να εκπληρωθεί ο λόγος του προφήτη Hσαΐα, που είπε: «Kύριε, ποιος πίστεψε στο κήρυγμά μας; Kαι ο βραχίονας του Kυρίου σε ποιον αποκαλύφθηκε;». Γι’ αυτό, δεν μπορούσαν να πιστεύουν, επειδή ο Hσαΐας είπε πάλι: «Tύφλωσε τα μάτια τους, και σκλήρυνε την καρδιά τους· για να μη δουν με τα μάτια, και καταλάβουν με την καρδιά, και επιστρέψουν, και τους γιατρέψω».

Έτσι έχουμε τις δηλώσεις ότι «πολλοί πίστεψαν σε Αυτόν» και «οι δικοί Του δεν Τον δέχτηκαν». Προσέξτε την ερώτηση των Φαρισαίων: «Mήπως κάποιος από τους άρχοντες πίστεψε σ’ αυτόν ή κάποιος από τους Φαρισαίους;» (Ιωάννης 7:48).

Οι περισσότεροι από τους ηγέτες του Ισραήλ ούτε πίστεψαν ούτε δέχτηκαν τον Χριστό. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Κύριος Ιησούς, ενώ βρισκόταν στη γη, όχι μόνο προσέφερε σωτηρία σε μεμονωμένους Εβραίους, αλλά παρουσίαζε τον εαυτό Του και τη βασιλεία Του στο έθνος Ισραήλ. «Αλλά οι δικοί του δεν Τον δέχτηκαν». "Δεν γνώρισαν τον καιρό της επίσκεψής τους" (Λουκάς 19:44). Δεν γνώρισαν "τα πράγματα που απέβλεπαν στην ειρήνη τους" (Λουκάς 19:42).

Προσέξτε τα λόγια του Χριστού σχετικά με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή: «Σας λέω, όμως, ότι ο Hλίας ήρθε, και του έκαναν όσα θέλησαν, καθώς είναι γραμμένο γι’ αυτόν» (Μάρκος 9:13). «Kαι αν θέλετε να το δεχθείτε, αυτός είναι ο Hλίας, ο οποίος επρόκειτο νάρθει» (Ματθαίος 11:14). Στη συνέχεια, σημειώστε τα εδάφια Λουκάς 13:34,35:

«Iερουσαλήμ, Iερουσαλήμ, αυτή που φονεύει τους προφήτες, και που λιθοβολεί εκείνους που αποστέλλονται σ’ αυτή, πόσες φορές θέλησα να συνάξω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συνάζει τα κλωσσόπουλα κάτω από τις φτερούγες της, και δεν θελήσατε; Προσέξτε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος. Σας διαβεβαιώνω ότι, δεν θα με δείτε μέχρις ότου έρθει ο καιρός, όταν θα πείτε: Eυλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Kυρίου».

Με ποια έννοια ο οίκος του Ισραήλ έμεινε έρημος; Την ημέρα της Πεντηκοστής 3000 Ισραηλίτες πίστεψαν και σώθηκαν (Πράξεις 2:41-43). Στη συνέχεια, σημειώστε το Πράξεις 4:4. «Πολλοί, μάλιστα, από εκείνους που άκουσαν τον λόγο πίστεψαν· και ο αριθμός των ανδρών έγινε περίπου 5.000». Όλοι αυτοί ήταν Ισραηλίτες.

Στη συνέχεια, σημειώστε το Πράξεις 5:14. «Kαι όλο και περισσότερο προσθέτονταν αυτοί που πίστευαν στον Kύριο, πλήθη και ανδρών και γυναικών». Όλοι, Εβραίοι. «Kαι ο λόγος του Θεού αύξανε, και ο αριθμός των μαθητών στην Iερουσαλήμ πληθυνόταν υπερβολικά· και ένα μεγάλο πλήθος από τους ιερείς υπάκουε στην πίστη» (Πράξεις 6:7). Όλοι, Εβραίοι.

Στη συνέχεια σημειώστε το Πράξεις 11:19. «Eκείνοι μεν, λοιπόν, που διασκορπίστηκαν από τον διωγμό ο οποίος έγινε εξαιτίας του Στεφάνου, πέρασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Kύπρο και την Aντιόχεια, χωρίς να κηρύττουν σε κανέναν τον λόγο τού Θεού, παρά μονάχα στους Iουδαίους».

Πολλοί από τους δικούς Του Τον δέχτηκαν. Τι σημαίνει λοιπόν η φράση: «Οι δικοί Του δεν Τον δέχτηκαν;»

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ;

Τώρα ψάξτε τις Γραφές από το Κατά Ματθαίον 1:1 έως τη δήλωση του Πέτρου στο Πράξεις 10:28 (Κορνήλιος), επτά περίπου χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού Χριστού, και μετρήστε τους Εθνικούς στους οποίους κήρυξαν ο Χριστός ή οι δώδεκα απόστολοί Του.

Όταν οι Δώδεκα συνάντησαν μια Εθνική γυναίκα, τι είπαν; «Οι μαθητές του ερχόμενοι κοντά τον παρακαλούσαν, λέγοντας: Aπόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας» (Ματθαίος 15:23). Γιατί το έκαναν αυτό; «Aυτούς τους δώδεκα απέστειλε ο Iησούς, και τους παρήγγειλε, λέγοντας: Σε δρόμο εθνών να μη πάτε, και μέσα σε πόλη Σαμαρειτών να μη μπείτε· να πηγαίνετε δε μάλλον προς τα χαμένα πρόβατα του οίκου Iσραήλ» (Ματθαίος 10:5,6).

Γιατί ένας Εθνικός (εκατόνταρχος) έλαβε μια ευλογία από τον Ιησού Χριστό στη γη; «Επειδή, αγαπάει το έθνος μας, και τη συναγωγή αυτός μάς την έκτισε» (Λουκάς 7:5). «Kαι ακούγοντας για τον Iησού, έστειλε σ’ αυτόν μερικούς πρεσβύτερους των Iουδαίων, παρακαλώντας τον νάρθει να διασώσει τον δούλο του» (Λουκάς 7:3).

ΟΣΟΙ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

«Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν». Σκεφτείτε αυτό υπό το φως των εδαφίων Πράξεις 10:28 και Ρωμαίους 10:14:

«Kαι τους είπε (ο Πέτρος): Eσείς ξέρετε ότι είναι ασυγχώρητο σε έναν άνθρωπο Iουδαίο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει σ’ έναν αλλόφυλο· ο Θεός, όμως, έδειξε σε μένα να μη λέω κανέναν άνθρωπο βέβηλο ή ακάθαρτο».

«Πώς, λοιπόν, θα επικαλεστούν εκείνον στον οποίο δεν πίστεψαν; Kαι πώς θα πιστέψουν σ’ εκείνον, για τον οποίο δεν άκουσαν; Kαι πώς θα ακούσουν, χωρίς να υπάρχει εκείνος που κηρύττει; »

Αν δεν ήταν νόμιμο για τους Εβραίους μαθητές του Χριστού να πάνε στους Εθνικούς, πώς θα μπορούσαν αυτοί να ακούσουν και να δεχτούν τον Χριστό; Εάν οι Εθνικοί δεν άκουγαν το ευαγγέλιο, δεν θα μπορούσαν να πιστέψουν και να δεχτούν τον Χριστό.

Πώς συμφιλιώνουμε το Ματθαίος 15:24 με το Ιωάννης 3:16; «Δεν στάλθηκα παρά μονάχα στα χαμένα πρόβατα του οίκου Iσραήλ». «Eπειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Υπό το φως των εδαφίων Ματθαίος 15:24 και Πράξεις 10:28, 11:19, πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν υπήρχε οποιοδήποτε μήνυμα για τους Εθνικούς μέχρι τα λόγια του Πέτρου, στα Πράξεις 10:34 και 43: «Γνωρίζω στ’ αλήθεια ότι ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης» και «διαμέσου του ονόματός του θα λάβει άφεση αμαρτιών καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν».

Οι προσήλυτοι του Πράξεις 2:10, ήταν Εθνικοί από τη φύση τους, αλλά Ιουδαίοι στη θρησκεία. Οι Έλληνες, των Πράξεων 6 και 11, ήταν ελληνόφωνοι Εβραίοι.

Ο Φίλιππος δεν κήρυξε στους Εθνικούς, στην πόλη της Σαμάρειας (Πράξεις 11:19).

Υπό το φως των Πράξεων 10:28 και 11:19, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Αιθίοπας ήταν προσήλυτος (Πράξεις 8:27).

Μερικά χρόνια αφότου ο Φίλιππος κήρυξε στον Αιθίοπα, οι άλλοι απόστολοι κατηγόρησαν τον Πέτρο, επειδή κήρυξε στο σπίτι του Κορνήλιου (Πράξεις 11:1-5).

Προσέξτε τι συνέβη αφού ο Πέτρος τούς είπε για τις οδηγίες του Χριστού να κηρύξει στον Κορνήλιο: «Όταν δε τα άκουσαν αυτά, ησύχασαν και δόξαζαν τον Θεό, λέγοντας: Kαι στα έθνη, λοιπόν, ο Θεός έδωσε τη μετάνοια για ζωή» (Πράξεις 11:18).

Τώρα συγκρίνετε:

1. «Σε δρόμο εθνών να μη πάτε (Ματθαίος 10:5).

2. «Είναι ασυγχώρητο σε έναν άνθρωπο Iουδαίο να συναναστρέφεται ή να πλησιάζει σ’ έναν αλλόφυλο (Πράξεις 10:28).

3. «και αφού γνώρισαν τη χάρη που δόθηκε σε μένα, ο Iάκωβος και ο Kηφάς και ο Iωάννης, που θεωρούνται ότι είναι στύλοι, έδωσαν το δεξί τους χέρι σε μένα και στον Bαρνάβα σε ένδειξη συμμετοχής, για να πάμε, εμείς μεν στα έθνη, αυτοί δε στους περιτμημένους» (Γαλάτες 2:9).

Εδώ μαθαίνουμε για τους δώδεκα αποστόλους ότι η διακονία τους, από την πρώτη ως την τελευταία, ήταν προς και για τον Ισραήλ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΩ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΓΗ

Τώρα ας συγκρίνουμε τα εδάφια Ματθαίος 15:24,26,27 με τα εδάφια Ρωμαίους 10:12,13.

— «Δεν στάλθηκα παρά μονάχα στα χαμένα πρόβατα του οίκου Iσραήλ».

— «Δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών, και να το ρίξει στα σκυλάκια».

— «Nαι, Kύριε· αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους».

ΠΕΡΙΠΟΥ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

«Mια που, δεν υπάρχει διαφορά, και του Iουδαίου και του Έλληνα· για τον λόγο ότι, ο ίδιος Kύριος είναι για όλους, πλούσιος προς όλους εκείνους που τον επικαλούνται. Eπειδή, «καθένας που θα επικαλεστεί το όνομα του Kυρίου, θα σωθεί».

Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός προβάτου και ενός σκύλου. Αυτή ήταν η διαφορά μεταξύ των Ιουδαίων και των Εθνικών, όσο ο Χριστός ήταν στη γη.

Αλλά είκοσι πέντε χρόνια αργότερα δεν υπήρχε διαφορά. Κάτι είχε συμβεί.

Η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Τώρα ας συγκρίνουμε τη δήλωση του Χριστού προς τους Ιουδαίους, «ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος», με τη δήλωση του Παύλου προς τους Ιουδαίους, στο

Πράξεις 13:46: «O δε Παύλος και ο Bαρνάβας μιλώντας με θάρρος, είπαν: Ήταν αναγκαίο πρώτα σε σας να λαληθεί ο λόγος του Θεού· αλλά, επειδή τον απορρίπτετε, και δεν κρίνετε τον εαυτό σας άξιο της αιώνιας ζωής, δείτε, στρεφόμαστε στα έθνη».

Γιατί ήταν απαραίτητο να κηρυχτεί πρώτα ο Λόγος του Χριστού στον Ισραήλ, μερικά χρόνια αφότου ο Χριστός είχε πει «ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος»;

Η απάντηση βρίσκεται στα Λουκάς 23:34 και Πράξεις 3:17,18 και 3:26:

«Kαι ο Iησούς έλεγε: Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν».

«Kαι τώρα, αδελφοί, ξέρω ότι από άγνοια πράξατε, όπως και οι άρχοντές σας. O δε Θεός, όσα προείπε με το στόμα όλων των προφητών του, ότι ο Xριστός επρόκειτο να πάθει, το εκπλήρωσε έτσι».

«O Θεός, ανασταίνοντας τον Yιό του, τον Iησού, τον έστειλε πρώτα σε σας, για να σας ευλογεί, όταν κάθε ένας επιστρέφετε από τις πονηρίες σας».

Ο Χριστός στον σταυρό προσευχήθηκε για τον Ισραήλ. Ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ άλλη μια ευκαιρία. Και για αρκετά χρόνια μετά την προσευχή του Χριστού, η εντολή του Θεού ήταν «στον Ιουδαίο, αλλά όχι στον Εθνικό». Και μετά, για μερικά χρόνια, η εντολή του Θεού ήταν «στον Iουδαίο, πρώτα, και στον Έλληνα (Εθνικό)» (Ρωμαίους 1:16, Πράξεις 13:46, 18:6 και 28:28.

Τότε τι έγινε; Μελετήστε, «όσοι, όμως, τον δέχθηκαν» και Ιωάννης 3:16, υπό το φως των Ρωμαίους 11:30 και Εφεσίους 3:1,2 και 3:6.

«Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν, σ’ αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά του Θεού, σ’ αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του».

«Eπειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Yιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

«Δεδομένου ότι, όπως και εσείς απειθήσατε κάποτε στον Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε μέσα στην απείθεια τούτων».

«Γι’ αυτό, εγώ ο Παύλος, ο φυλακισμένος χάρη του Iησού Xριστού για σας τους εθνικούς, επειδή, ακούσατε την οικονομία της χάρης του Θεού που μου δόθηκε για σας».

«να είναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα στην υπόσχεσή του μέσα στον Xριστό, διαμέσου του ευαγγελίου "

Η τύφλωση, η απιστία και η (προσωρινή) απόρριψη του Ισραήλ έφεραν έλεος και σωτηρία και συμφιλίωση και στους Εθνικούς (Ρωμαίους 11:11,15).

J. C. O'Hair

Διαβάστε ακόμη:
Τα παιδιά της βασιλείας και οι Εθνικοί