Αυτό που πρέπει να σας πουν οι ποιμένες

Δεν είναι ασυνήθιστο να ακούς ποιμένες, καλούς και κακούς, νέους και ηλικιωμένους, φιλελεύθερους και συντηρητικούς, να ισχυρίζονται ότι έχουν ένα ειδικό χρίσμα από τον Θεό. Αυτό το χρίσμα υποτίθεται ότι τους δίνει μια θεόδοτη εξουσία ανάμεσα σε μια ομάδα πιστών και μια πιο «ευλογημένη» γνώμη. Η βιβλική αλήθεια όμως είναι ότι αυτοί που υπηρετούν ως ποιμένες ή δάσκαλοι, βρίσκονται στην ίδια πνευματική θέση ενώπιον του Θεού όπως κάθε άλλο μέλος της Εκκλησίας.

Ένας ποιμένας δεν μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες. Δεν έχει μια ιδιαίτερη επικοινωνία με τον Θεό. Δεν έχει κάποια μυστική πηγή γνώσης της Αγίας Γραφής που δεν είναι προσβάσιμη από κάθε άλλο μέλος του Σώματος. Δεν είναι με κανένα τρόπο ο μεσολαβητής σας στον Θεό (Α' Τιμόθεο 2:5). Δεν έχει "χάρισμα αγιότητας", ούτε έχει μεγαλύτερη αντίσταση στη σάρκα από εσάς. Μπορεί να κάνει λάθη. Χρειάζεται υποστήριξη. Μπορεί να αποτύχει. Πολλοί ποιμένες θα αναφέρουν το ιδιαίτερο χρίσμα τους στο «κάλεσμα» του Θεού να υπηρετήσουν, αλλά ο Θεός δεν κάλεσε όλους τους ανθρώπους να κάνουν το θέλημά Του (Α' Τιμ. 2:4, Α' Θεσ/νικείς 4:3); Εάν ένας ποιμένας παραιτηθεί, έχει αρνηθεί την κλήση του Θεού στη ζωή του; Η απάντηση είναι όχι.

Ο Παύλος λέει ότι επίσκοποι είναι αυτοί που είναι άμεμπτοι και επιθυμούν το αξίωμα (Α' Τιμ 3:1). Ωστόσο, υπάρχουν ποιμένες που διδάσκουν ότι η επιθυμία δεν είναι αρκετή, αλλά πρέπει να είναι κανείς υπερφυσικά χρισμένος. Οι έντιμοι θα παραδεχτούν ότι δεν ακούνε τη φωνή του Θεού ή δεν νιώθουν το χρίσμα που περιγράφεται στα Α' Ιωάννη 2:20 και 27: «Kαι εσείς έχετε χρίσμα από τον Άγιο, και τα γνωρίζετε όλα».

Οι ποιμένες που ισχυρίζονται ότι έχουν ειδικό χρίσμα, παραπλανητικά εμποδίζουν τους πιστούς από τη δυνατότητα της διακονίας, συστήνοντας έτσι μια ανώτερη ιερατική τάξη. Μόνο στην Παλαιά Διαθήκη με τον λαό Ισραήλ, ο Θεός όρισε μια μεσολαβητική ιερατική τάξη. Οι ποιμένες σήμερα δεν είναι ιερείς οποιασδήποτε διαθήκης με τον Ισραήλ (Α' Τιμ. 2:5).  Σήμερα, κάθε μέλος του Σώματος έχει πρόσβαση στα λόγια του Θεού στην Αγία Γραφή και είναι ναός του Αγίου Πνεύματος (Α' Κορ. 3:16). Αντί να περιμένουμε ένα χρίσμα, πρέπει όλοι να «φροντίζουμε με επιμέλεια να παραστήσουμε τον εαυτό μας δόκιμο στον Θεό...» (Β' Τιμ. 2:15).

Είναι επιζήμιο για την υγιή διδασκαλία και τη διακονία της εκκλησίας, όταν οι ποιμένες διεκδικούν ένα ειδικό χρίσμα. Θα πρέπει είτε να παραιτηθούν είτε να σας πουν ότι δεν έχουν καμία ιδιαίτερη ευλογία ή κλήση, εκτός από την κλήση του Θεού προς όλους τους πιστούς. Μπορεί να φοβούνται ότι αν αυτό γίνει γνωστό, τότε τα λόγια τους δεν θα έχουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στις εκκλησίες τους. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, γιατί θέλουν να έχουν τον έλεγχο. Το να μάθεις να αναλαμβάνεις την προσωπική ευθύνη για τη μελέτη και την εφαρμογή της Αγίας Γραφής, ξεκινά από "πάνω" προς τα "κάτω".

Justin Johnson

Διαβάστε επίσης:
Παλαιά ή Καινή;