«Στα ουσιώδη ενότητα, στα επουσιώδη ελευθερία, σε όλα αγάπη»;

Οι περισσότεροι Χριστιανοί έχουν ακούσει αυτή την παραλλαγή του ιστορικού χριστιανικού αποφθέγματος. Είναι ένα από τα αγαπημένα εκείνων που δίνουν έμφαση στην οικουμενιστική αγάπη έναντι της δογματικής συμφωνίας.

Δεν έχω ακούσει ποτέ να το χρησιμοποιεί κάποιος που υποστηρίζει τη Βιβλική αλήθεια, αλλά πάντα από εκείνους που θα ήθελαν να παραβλέψουμε τις δογματικές διαφορές και να εγκαταλείψουμε την επιδίωξη της δογματικής ενότητας στην εκκλησία.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Από μόνο του, το απόφθεγμα αποτυγχάνει να μας πει τι είναι ουσιώδες ή τι επουσιώδες. Πώς ξέρουμε τι είναι απαραίτητο ή όχι; Πώς μπορούμε να πούμε αν πρέπει να συμφωνήσουμε για να προχωρήσουμε ή να επιμείνουμε σε κάτι ουσιώδες;

Ουσιώδεις διαφορές

Το τι κάνει κάτι ουσιώδες, εξαρτάται από το πράγμα που περιγράφετε. Υπάρχουν διάφορα ουσιώδη για διαφορετικά πράγματα.

Αν μιλάμε για χάμπουργκερ, τότε πρέπει να ορίσουμε τι είναι χάμπουργκερ. Στα χάμπουργκερ, το βοδινό κρέας είναι απαραίτητο. Μπορούμε να μαγειρέψουμε το μοσχαρίσιο κρέας με διαφορετικούς τρόπους ή σε διαφορετικά σχήματα, αλλά αν το αντικαταστήσουμε με σόγια, δεν είναι πλέον χάμπουργκερ και δεν θα το φάω.

Αν μιλάμε για τα ουσιώδη μιας σαλάτας, τότε το μοσχαρίσιο κρέας δεν απαιτείται, είναι επουσιώδες.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές διαφωνίες σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι ουσιώδες. Ο καθένας εργάζεται με διαφορετική συνταγή για να φτιάξει κάτι διαφορετικό.

Τα ουσιώδη για να γίνεις Χριστιανός, για να σωθείς, είναι διαφορετικά από τα ουσιώδη για να διακονείς στην εκκλησία.

Ουσιώδη για τη σωτηρία

Τα ουσιώδη στοιχεία της σωτηρίας είναι εκείνα τα απαραίτητα για να σωθεί μια ψυχή. Το ευαγγέλιο είναι απλό, αλλά υπάρχουν απαιτούμενα στοιχεία.

Δεν μπορεί να υπάρξει σωτηρία χωρίς την πληρότητα της Θεότητας στον Ιησού Χριστό, τον θάνατο και την ανάστασή Του που παρέχονται δωρεάν με τη χάρη μέσω της πίστης.

Η σωτηρία δεν έρχεται με το όνομα του Αλλάχ, του Βούδα, του Τζόζεφ Σμιθ, του Μωυσή ή του Πάπα Φραγκίσκου. Δεν σώζεστε εμπιστευόμενοι την εκκλησία, την εξομολόγηση, τις προσευχές ή τα δέκατα. Απαιτείται πίστη. Η πίστη στο τίποτα είναι απιστία. Η πίστη στο λάθος είναι ματαιοδοξία.

Υπάρχουν ουσιώδη στοιχεία για τη σωτηρία. Δεν μπορείς να είσαι αληθινός Χριστιανός χωρίς αυτά.

Ωστόσο, η γνώση του νου του Χριστού, η ζωή εν Πνεύματι ή το πού να βρούμε το πρότυπό μας για τη διακονία, δεν είναι ουσιώδη για τη σωτηρία. Ακολουθούν μετά.

Ουσιώδη για τη διακονία

Σχετικά με την από κοινού διακονία, ή αυτό που αποκαλείται στα ...χριστιανικά «κοινωνία ή συναναστροφή», υπάρχουν πολλά περισσότερα ουσιώδη από τη σωτηρία.

Όποιος σώζεται, είναι μέλος του Σώματος του Χριστού σε μια αιώνια κοινωνία μαζί Του. Ωστόσο, υπάρχει μια συγκεκριμένη λειτουργία και σκοπός που έδωσε ο Χριστός στην Εκκλησία και τη διακονία της που απαιτεί ουσιώδη πράγματα πέρα και πάνω ​​από τη σωτηρία.

Εδώ σκοντάφτουν πολλοί άνθρωποι, γιατί μπερδεύουν τα ουσιώδη για τη σωτηρία με τα ουσιώδη για τη διακονία στην εκκλησία. Πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχουν πολύ λίγα ουσιώδη στην εκκλησία, προκειμένου να παραμείνει η πόρτα ορθάνοιχτη για όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Εάν τα ουσιώδη για το ομαδικό έργο στην εκκλησία περιορίζονταν στα ουσιώδη στοιχεία της σωτηρίας, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να διαφωνήσετε με κανένα πιστό, αλλά η κοινή λογική και η πραγματικότητα μάς λένε ότι αυτό δεν ισχύει.

Πρέπει να υπάρχει συμφωνία σε σημαντικές αλήθειες, για να υπάρξει συνεχής ανάπτυξη και ωρίμανση μαζί στο Σώμα σύμφωνα με τη Γραφή.

Το Σώμα δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί λέγοντας την αλήθεια με αγάπη, αν δεν ειπωθεί η αλήθεια πέρα από τα ουσιώδη της σωτηρίας.

Ο περιορισμός των πολλών ουσιωδών στοιχείων της διακονίας της εκκλησίας στο ελάχιστο που απαιτείται για τη σωτηρία, θα μετέτρεπε τις εκκλησιαστικές συνάξεις σε τίποτα περισσότερο από κοινωνικές συγκεντρώσεις. Αυτό εξηγεί πολλά για τις εκκλησίες όπου το δόγμα δεν είναι ουσιώδες.

Λοιπόν, τι είναι ουσιώδες για την ανάπτυξη και τη συνεργασία σε μια τοπική εκκλησία;

Λειτουργίες εκκλησιαστικής διακονίας

Η εκκλησιαστική διακονία δεν είναι απλώς μια επανένωση σωσμένων ανθρώπων, όπου μπορεί να διαφωνούμε για το δόγμα, αλλά συναντιόμαστε επειδή είμαστε οικογένεια.

Μια εκκλησιαστική διακονία θα πρέπει να επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Θεού ομαδικά (Α' Τιμόθεο 2:4). Αυτό απαιτεί μια ουσιαστική συμφωνία από τους προεστώτες σχετικά με το ποιο είναι το θέλημα του Θεού (Εφεσίους 5:17).

Πώς μπορεί μια τοπική εκκλησία να κάνει το θέλημα του Θεού, εάν τα μέλη της διαφωνούν σε αυτό που κάνουν; Το θέλημα του Θεού είναι ουσιώδες για τις εκκλησίες που ισχυρίζονται ότι το ακολουθούν.

Η εκκλησιαστική διακονία έχει το καθήκον να οικοδομεί τους πιστούς στη γνώση της αλήθειας. Είναι σημαντικό για μια εκκλησία να γνωρίζει πώς να μεταδίδει τον νου του Χριστού, τη ζωή εν Πνεύματι και πώς να διαχωρίζει σωστά τις οδηγίες του Παύλου από αυτές που απευθύνονται στον λαό Ισραήλ.

Πώς μπορεί μια τοπική εκκλησία να αναπτυχθεί ομαδικά εν Χριστώ, αν διαφωνούν ως προς το πώς επιτυγχάνεται αυτή η ανάπτυξη; Δεν υπάρχει τίποτα επουσιώδες σχετικά με τα δόγματα της οικοδομής σε μια εκκλησία.

Ναι, υπάρχουν δόγματα πιο σημαντικά από άλλα, αλλά τίποτα που ο Κύριος έχει αποκαλύψει ξεκάθαρα στη Γραφή, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι δεν είναι ουσιώδες για την Εκκλησία, επειδή η συνταγή για την εκκλησιαστική διακονία είναι, "στύλος και θεμέλιωμα της αλήθειας" (Α' Τιμόθεο 3:15) και η "επίγνωση της αλήθειας" (Α' Τιμ. 2:4 ). Αυτό απαιτεί, τα λόγια της αλήθειας του Θεού να μην αλλάξουν και να θεωρούνται πάντα ως η τελική εξουσία, τέλεια και αναλλοίωτα.

Γιατί να είναι τέλεια; Η Γραφή είναι "θεόπνευστη, και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για διαπαιδαγώγηση, που γίνεται με δικαιοσύνη· για να είναι ο άνθρωπος του Θεού τέλειος, ετοιμασμένος για κάθε έργο αγαθό" (Β' Τιμ. 3:16,17). Χωρίς μια τέλεια Βίβλο, πώς μπορούμε "να παραστήσουμε κάθε άνθρωπο τέλειο εν Xριστώ Iησού" (Κολ 1:29 ); Σίγουρα, όχι ακολουθώντας τους ανθρώπους.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα ουσιώδη στη διακονία της εκκλησίας από ό,τι στη σωτηρία. Αυτό συμβαίνει απλώς επειδή η εκκλησιαστική διακονία είναι μια διά βίου διακονία που εργάζεται για να αυξήσει πολλούς πιστούς μαζί στον Χριστό με την αλήθεια της Γραφής.

Για να αυξηθεί κανείς στην αλήθεια, απαιτείται συμφωνία σχετικά με την αλήθεια. Η συνεργασία στη διακονία προϋποθέτει εργασία πάνω σε κοινό πρότυπο (Αγία Γραφή) και κοινό στόχο. Η οικοδόμηση του Οίκου του Θεού απαιτεί πολύ περισσότερη δουλειά από τη σωτηρία.

"Mπορούν δύο να περπατήσουν μαζί, αν δεν είναι σύμφωνοι;" (Αμώς 3:3 ). Η συμφωνία δεν είναι πια προϋπόθεση για 25, 100 ή 200 πρόσωπα σε μια εκκλησία;

"Στα επουσιώδη ελευθερία"

Δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα περιθώριο διαφωνίας σε μια τέτοια εκκλησία. Πού είναι τα επουσιώδη όταν πρόκειται για την εκκλησιαστική διακονία; Πού είναι η ελευθερία;

Η ελευθερία έρχεται πρώτα στο μυαλό του πιστού, για να πειστεί πλήρως ότι δεν είναι κάτω από τον νόμο ή την εξουσία κανενός ανθρώπου (Ρωμ. 6:14, Γαλ 5:1, Α' Κορ. 6:12). Ο πιστός έχει την ελευθερία να κρίνει, να διαφωνήσει, να φύγει και να υπηρετήσει τον Κύριο σύμφωνα με τη συνείδησή του.

Ελευθερία υπάρχει επίσης στα πολλά πράγματα στα οποία ο Θεός, σε αυτήν την οικονομία, αφήνει στη συνείδηση ​​την επιλογή του πιστού. Ποιον θα παντρευτείς, τι δουλειά θα κάνεις, πού θα ζεις, τι θα φοράς, πώς θα δίνεις, ακόμη και πόσο συχνά θα μετέχεις στις εκκλησιαστικές συνάξεις, θα προσεύχεσαι και θα μελετάς.

Όλα τα πράγματα σχετικά με τη συμπεριφορά σας είναι νόμιμα, αλλά δεν είναι όλα εποικοδομητικά ή ωφέλιμα (Α' Κορ. 6:12 · Α' Κορ. 10:23). Έχετε την ελευθερία να επιλέγετε να πράττετε το σωστό, και όχι το λάθος.

Οι εκκλησίες που καθιστούν αυτές τις μη ουσιώδεις προσωπικές επιλογές, απαραίτητες για τη συναναστροφή, ταιριάζουν με τον όρο "νομικιστικές". Η ανάγκη δογματικής συμφωνίας δεν είναι νομικιστική, αλλά Βιβλική.

Τέλος, η επουσιώδης ελευθερία αφθονεί σε πολλά πράγματα έξω από τη Γραφή. Η ψήφος σας, η αγαπημένη σας αθλητική ομάδα, οι φίλοι σας, το μέγεθος της τηλεόρασής σας και πόσες γάτες έχετε, είναι όλα μη ουσιώδη ζητήματα ελευθερίας.

Στην πραγματικότητα, το μόνο ουσιώδες πράγμα στη διακονία της εκκλησίας είναι το σωστό δόγμα, όλα τα άλλα είναι επουσιώδη. Το υγιές δόγμα σε όλα τα πράγματα είναι ουσιώδες για τη συνεχή ανάπτυξη της εκκλησίας (Β' Τιμ 2:7).

"Σε όλα αγάπη"

Στην αρχή αυτού του άρθρου, είπα ότι πρόκειται για μια σύγχρονη και διαδεδομένη παραλλαγή του ιστορικού χριστιανικού αποφθέγματος.

Το πρωτότυπο δεν έλεγε «αγάπη», αλλά «φιλανθρωπία». Η διαφορά είναι σημαντική στο ότι η φιλανθρωπία, η Βιβλική αγάπη, χαίρεται με την αλήθεια (Α' Κορ. 13:6), σε αντίθεση με τη σύγχρονη ιδέα ότι η αγάπη δεν ενδιαφέρεται για τη δογματική συμφωνία ή για το να λέει την αλήθεια.

Η φιλανθρωπία είναι μια επιθυμία να αυξανόμαστε στην αλήθεια και να βλέπουμε την αλήθεια να ωφελεί τους πάντες. Το να σιωπάς, να αποδέχεσαι, να προσποιείσαι ότι συμφωνείς ή να συμφωνείς ότι διαφωνείς για το δόγμα σε μια εκκλησία, δεν είναι φιλανθρωπία. Πρέπει να λέμε την αλήθεια με αγάπη, επειδή είμαστε μέλη ο ένας του άλλου (Εφ 4:25).

Δεν τα γνωρίζουν όλα σωστά όλοι όσοι μετέχουν σε μια εκκλησιαστική σύναξη. Κανένας ποιμένας ή πρεσβύτερος δεν έχει αλάνθαστη διδασκαλία, αλλά ούτε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αγνοούμε τις διαφορές και να μην επιδιώκουμε δογματική συμφωνία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η μελέτη της Αγίας Γραφής και ο διάλογος πρέπει να αποτελούν σημαντικό μέρος της εκκλησιαστικής διακονίας.

Η εκκλησιαστική διακονία είναι εκεί όπου το σίδερο ακονίζει το σίδερο με τον λόγο της αλήθειας, για να ισιώσει τις δογματικές μας διαφορές προκειμένου να διατηρούμε την ενότητα του Πνεύματος εν αληθεία.

Όταν το σωστό δόγμα γίνεται επουσιώδες στην εκκλησία, η εκκλησία παύει να λειτουργεί σωστά.

«Μου λένε ότι με το πείσμα μου ενάντια στο δόγμα των Μυστηρίων, καταστρέφω την αρμονία της Εκκλησίας. Λένε ότι θα ήταν καλύτερα να κάνουμε κάποια μικρή παραχώρηση, παρά να προκαλέσουμε τέτοια ταραχή και διαμάχη στην Εκκλησία σχετικά με ένα θέμα που δεν είναι καν από τα θεμελιώδη δόγματα. Η απάντησή μου είναι, ανάθεμα σε κάθε αγάπη ή αρμονία που απαιτεί τη διατήρησή της σε βάρος της αλήθειας του Λόγου του Θεού!» – Μαρτίνος Λούθηρος.

Justin Johnson
διδάσκων πρεσβύτερος

Διαβάστε σχετικά:
Γιατί είναι τόσο σημαντική η υγιής διδασκαλία