Εμπειρίες

Η "ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ"
Πίσω, στο μακρινό 1992. Βρίσκομαι υπό την εξουσία και στην υπηρεσία του σκότους. Πιστεύω στο κάρμα και τη μετενσάρκωση, την πλάνη που αρνείται στον άνθρωπο την αναγκαιότητα της  μετάνοιας. Ήταν Σάββατο βράδυ, παραμονή της κυριακάτικης "ομάδας διαλογισμού". Κι έχω ενύπνιο: Μια μεγάλη πινακίδα απέναντί μου - σαν διαφημιστική - με πολύχρωμα φώτα νέον να αναβοσβήνουν συνέχεια, και το ίδιο μήνυμα να επαναλαμβάνεται σαν πλύση εγκεφάλου: "ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ - ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ". Μετά από λίγο, ακούω και μια φωνή: "Είσαι ο εκλεκτός μου και σε αποστέλλω για να διαδώσεις παντού τη μετενσάρκωση"!

Το άλλο πρωί, βρίσκομαι στην "ομάδα διαλογισμού" και τους διηγούμαι το ενύπνιο. Περιχαρείς όλοι, με συγχαίρουν, και 3-4 από αυτούς βγάζουν και σχετικό υλικό που "εντελώς τυχαία" είχαν επάνω τους: φωτοτυπίες, φυλλάδια και βιβλία, που θα με βοηθούσαν στην "αποστολή" μου. Ευτυχώς όμως, με πρόλαβε ο Κύριος που είχε άλλα σχέδια...

Πέντε περίπου μήνες αφότου γνώρισα (μάλλον, γνωρίστηκα από) τον Ιησού Χριστό, διάβαζα την Καινή Διαθήκη και συμμετείχα σε χριστιανική συμμελέτη, εξακολουθούσα να πιστεύω στη μετενσάρκωση. Ένα βράδυ, έχω νέο ενύπνιο με το ίδιο σκηνικό: πάλι η διαφημιστική πινακίδα απέναντί μου με τα φώτα να αναβοσβήνουν: "ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ - ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ". Μόνο η φωνή δεν υπήρχε. Αντίθετα, από το μέρος του στήθους μου άρχισε να δημιουργείται ένας αναβρασμός, σαν κάτι να κοχλάζει, μέχρι που σιγά-σιγά αυτό το "πράγμα" σχημάτισε μια φράση: ΑΠΑΞ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ, ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΟΥΤΟ ΚΡΙΣΙΣ. Η φράση στερεοποιήθηκε, πήρε μορφή πύρινης μπάλας - όπως αυτές των παλιών κανονιών - και εκτοξεύτηκε με βοή πάνω στην πινακίδα, κάνοντάς τη χίλια κομμάτια!

Όταν ξύπνησα το πρωί, ανακάθισα στο κρεββάτι μονολογώντας: "Μετενσάρκωση; Καλά, τι ανοησίες πίστευα μέχρι τώρα;" Αυτό ήταν! Η πλάνη χρόνων είχε εξαφανιστεί μέσα σ' ένα βράδυ! Όμως, έπρεπε να ανακαλύψω τι ή από πού ήταν εκείνη η φράση που την έκανε θρύψαλα. Επειδή υποψιαζόμουν ότι προερχόταν από την Καινή Διαθήκη, αλλά δεν θυμόμουν να την είχα διαβάσει κάπου, πήγα σε ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο και ρώτησα τον αδελφό. "Εβραίους 9:27, από το αρχαίο κείμενο", μου είπε. Καθώς εγώ διάβαζα την Καινή Διαθήκη μόνο στη δημοτική γλώσσα, και ποτέ μέχρι τότε στο πρωτότυπο, βεβαιώθηκα διπλά ότι το ενύπνιο ήταν από τον Καλό Θεό μας.

ΛΖΡΣ
++++++++++++++
ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ
Μετά από μια μετακόμιση που έκανα, βρέθηκα με δυο ψυγεία. Το δεύτερο, και σχεδόν καινούριο, τοποθετήθηκε στο μπαλκόνι περιμένοντας μια ευκαιρία να γίνει πάλι χρήσιμο. Ο ψυκτικός που ήρθε για το αιρ-κοντίσιον, είδε το ψυγείο και ενδιαφέρθηκε. Τον ρώτησα αν ήξερε καμιά φτωχή οικογένεια που θα το χρειαζόταν, αλλά δεν με έπεισε ότι δεν το ήθελε για να το πουλήσει ο ίδιος.

Έτσι, το ψυγείο παρέμεινε στη θέση του για ένα χρόνο, μέχρι που μια αδελφή - που ζει με τη σύνταξη ανασφάλιστου υπερήλικα - εντελώς "τυχαία" (χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξή του) μου ανέφερε ότι χάλασε η κατάψυξη του δικού της ψυγείου και σκεφτόταν τα έξοδα επισκευής ή αντικατάστασης.

Το γνωστό "ο έχων δύο χιτώνας κλπ.", έγινε "ο έχων δύο ψυγεία...", με αποτέλεσμα και η αδελφή να εξυπηρετηθεί ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Κύριο για το αναπάντεχο δώρο Του, αλλά κι εγώ να μοιραστώ τη χαρά της, να αδειάσω τον χώρο στο μπαλκόνι και να διαπιστώσω για μια ακόμη φορά (μήπως και το εμπεδώσω τελικά!) ότι έχουμε Κύριο ΚΑΛΟ που μας σκέφτεται και νοιάζεται και για την παραμικρή λεπτομέρεια της ζωής μας!

ΛΖΡΣ
++++++++++++++

Η "ΚΟΠΑΝΑ"
"Ήμουν στα πρώτα χρόνια της πίστης, όταν ήρθε μια μέρα που έπρεπε να δώσω το μηνιαίο νοίκι του σπιτιού, αλλά οι τσέπες ήταν άδειες, καθώς τότε πήγαινα στο Βιβλικό σχολείο και ήμουν άνεργος. Το βράδυ της παραμονής της ημέρας "μηδέν", που θα ερχόταν η γυναίκα του ιδιοκτήτη για να εισπράξει το νοίκι και τα κοινόχρηστα, έπεσα πανικόβλητος στα γόνατα.
"Κύριε", είπα, "κάνε κάτι γιατί θα ΓΙΝΟΥΜΕ ρεζίλι!" Γιατί τους ευαγγέλιζα κιόλας...

Το άλλο πρωί, σε μια σύντομη προσευχή πριν αναχωρήσω για το Βιβλικό, μου έρχεται η εξής σκέψη-εισήγηση:
"Δεν θα πας σήμερα στο Βιβλικό!"
"Δεν μπορεί", είπα μέσα μου, "από τη σάρκα ή τον διάβολο θα 'ναι η εισήγηση να κάνω κοπάνα!"  
"Δεν θα πας σήμερα στο Βιβλικό!", επέμενε η σκέψη.
"Και πού να πάω;", ρώτησα τελικά.
"Θα πας στο τάδε χριστιανικό βιβλιοπωλείο".

Παρά τις αμφιβολίες μου, πήγα. Εννιά η ώρα ήμουν εκεί. Εννιά και πέντε, μπαίνει ένας άγνωστος κύριος και λέει στον βιβλιοπώλη: "Ξέρετε κάποιον κύριο τάδε; (ήμουν εγώ) Έχω να του παραδώσω ένα φάκελο από τον αδελφό Γιάννη Έρτσο, που σήμερα φεύγει για Αμερική". "Να, ο αδελφός είναι", απάντησε χαμογελώντας ο βιβλιοπώλης, δείχνοντας εμένα.

Πήρα τον φάκελο, πήγα λίγο πιο πέρα και τον άνοιξα. Περιείχε ένα χρηματικό ποσό, που κάλυπτε το νοίκι, τα κοινόχρηστα, και μου έμενε κι ένα μικρό χαρτζιλίκι!

Το ίδιο απόγευμα που ήρθε η ιδιοκτήτρια για το νοίκι, είχα τέτοιο καμάρι και άνεση, που κόντεψα να της δώσω ακόμη και το χαρτζιλίκι μου!

Όταν λίγο καιρό αργότερα, επέστρεψε ο αείμνηστος εργάτης του Κυρίου από την Αμερική, τον συνάντησα στο Βιβλικό σχολείο - όπου τον είχα καθηγητή - και έσπευσα να τον ευχαριστήσω, αλλά και γεμάτος περιέργεια να τον ρωτήσω "τι ακριβώς είχε συμβεί".

Εκείνο το βράδυ της παραμονής της ημέρας "μηδέν", ο αδελφός ήταν στην προσευχή, όταν ο Κύριος του υπέδειξε να μου στείλει το ακριβές χρηματικό ποσό που χρειαζόμουν (και κάτι παραπάνω). Καθώς όμως ο ίδιος θα ταξίδευε και δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στο Βιβλικό σχολείο (και λόγω της μεγάλης απόστασης, ούτε ο αδελφός που μου παρέδωσε τον φάκελο), ο Κύριος "κανόνισε" το ραντεβού στο βιβλιοπωλείο, για να προλάβω την ιδιοκτήτρια.

Τέτοιον Πατέρα έχουμε αδέλφια!

ΛΖΡΣ

++++++++++++++
ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
Δεν ήταν μια "σύναξη" (επίσημη "ολομέλεια" της εκκλησίας), ούτε μια "συνέλευση" (ανεπίσημη τακτή εκκλησία, με μη "υποχρεωτική" συμμετοχή των αγίων). Ήταν μια "συνάθροιση", δηλαδή σχεδόν "τυχαία" και με περιορισμένη αριθμητικά συμμετοχή κατ' οίκον κοινωνία μερικών πιστών. Αρχικά προσευχηθήκαμε για κάμποση ώρα και ύστερα καθίσαμε στο μεγάλο τραπέζι τού φιλόξενου σαλονιού για να μιλήσουμε. Από τις πρώτες κουβέντες εκδηλώθηκε ένα πρόβλημα στη σχέση ενός ζευγαριού, και ετοιμάστηκα - ήμουν και ο αναγνωρισμένος από το πρεσβυτέριο δάσκαλος της εκκλησίας - να το χειριστώ κατάλληλα...
Η συνέχεια εδώ