Μια μικρή, και απαραίτητη, εισαγωγή: στο Β' Κορ. 3:6, κυρίως, ο Παύλος χρησιμοποιεί την αντίθεση "γράμμα - πνεύμα". Η επικρατέστερη ερμηνεία των εννοιών είναι αυτή που ταυτίζει το "γράμμα" με την Παλαιά Διαθήκη και το "πνεύμα" με την Καινή Διαθήκη, αν και τα συμφραζόμενα της διατύπωσης, η σύνταξη δηλ. του κειμένου, δεν φαίνεται να υποστηρίζουν αυτή την ερμηνεία. Επίσης, ο Παύλος συνηθίζει να αποτυπώνει αυτή την αντίθεση με το σχήμα "νόμος - χάρις", ενώ στα ευαγγέλια οι έννοιες "γραμματείς - νομικοί" δεν είναι ταυτόσημες νοηματικά. Αξίζει, ακόμα, να επισημανθεί ότι - αν σκεφτούμε πιο διαλεκτικά πάνω στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής, ζήτημα που αποτελεί και το αντικείμενο αυτής της ανάρτησης - υπάρχει τόσο αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε "το πνεύμα του γράμματος", καθώς ο "νόμος είναι (άγιος και) πνευματικός", όσο και "το γράμμα τού πνεύματος", δηλαδή η, με εξαιρετική εκφραστική σαφήνεια διατυπωμένη, γραπτή αποστολική διδασκαλία.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι "το γράμμα (που) θανατώνει" δεν περιορίζεται στον "νόμο", αλλά εκτείνεται και στην "γραμματική" χρήση των αποστολικών κειμένων από το σύστημα που συνηθίζω να αποκαλώ "Βιβλική θρησκεία", μέσω ποικίλων πρακτικών: κατά κόρον χρήση εδαφίων αποκομμένων από τα συμφραζόμενα της περικοπής (ενίοτε δε "ακρωτηριασμένα" τα ίδια), "γραμματικές" ερμηνείες τους που έρχονται σε αντίφαση με άλλα σημεία της αποστολικής διδασκαλίας, μη τήρηση βασικών ερμηνευτικών αρχών (π.χ. μη διάκριση της ειδικής εφαρμογής πολλών λόγων του "Χριστού κατά σάρκα" προς τους μαθητές Του ή τους Ιουδαίους), τέλος, αδυναμία πνευματικής κατανόησης ακόμη και βασικών αρχών της αποστολικής παράδοσης και διδασκαλίας (με αποκορύφωμα την μοιραία ανυπαρξία διάκρισης μεταξύ Αγίας Γραφής και Ευαγγελίου).
"Μ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΙΛΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ... ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΟΥ..."
...και, τελικά, αυτοί είναι που αγαπάς!..
Λοιπόν, αυτό το "εδάφιο" δεν θα το βρείτε πουθενά στην Αγία Γραφή, αλλά ολόκληρη η Αγία Γραφή είναι διαποτισμένη από αυτήν την αλήθεια. Ο Ιησούς έτσι εξέφραζε, πρωτίστως, την αγάπη Του για τον λαό Του και για τους μαθητές Του, επικοινωνώντας ελεύθερα και διάφανα μαζί τους - και, κατά κανόνα, υπομένοντας και τις αντιλογίες τους, διότι άλλωστε το κύριο χαρακτηριστικό της αγάπης είναι ο κόπος (Α' Θεσσ. 1:3)! Οι απόστολοι οικοδομούσαν τους αγίους "διαλεγόμενοι", δηλαδή μιλώντας ελεύθερα μαζί τους' δεν εμπόδισαν στιγμή ούτε διανοήθηκαν να επιπλήξουν εκείνους τους "εκ της αιρέσεως των Φαρισαίων πεπιστευκότες", οι οποίοι "εξανέστησαν", δηλαδή πετάχτηκαν όρθιοι, για να διατυπώσουν παρρησία την θεολογική τους άποψη, μπροστά τους' ο Παύλος μεταφέρει "Θεού εντολή" στις εκκλησίες "έκαστος" πιστός να μιλάει ό,τι "έχει" για την οικοδομή τους - χωρίς να φαίνεται καθόλου να ανησυχεί για το ενδεχόμενο πιθανής διατάραξης της εκκλησιαστικής "τάξεως" (οι σχετικές περικοπές τίθενται, ευχαρίστως, στη διάθεσή των όποιων ενδιαφερομένων).
Σας λέω, λοιπόν: μη ψάχνετε να βρείτε αλλού την αιτία της - ας μη κρυβόμαστε - ανυπαρξίας αγάπης στις σύγχρονες "εξεμεσμένες εκ του στόματος του Κυρίου" εκκλησίες. Είναι όπως στο ζευγάρι: όταν η ελεύθερη επικοινωνία διακόπτεται η σχέση σβήνει' το ίδιο απλό ισχύει και για τις εκκλησίες: όπου δεν υπάρχει αυτή η ελευθερία, ούτε το Πνεύμα Κυρίου υπάρχει (και τότε η ύπαρξη της φιλαδελφίας/αγάπης νομοτελειακά αγνοείται...). Φιλαδελφία/αγάπη, και one man show του "άμβωνα", φίμωση των αγίων και απέχθεια για τον δημόσιο συλλογικό έλεγχο της διδασκαλίας και της λειτουργίας της εκκλησίας ποτέ δεν μπορούν να συναντηθούν!
Ε. Σταυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.