Πιθανή εξαίρεση του κανόνα θα μπορούσε να θεωρηθεί το Τίτος 1,16: "..(τον) Θεό ομολογούν ότι (τον) ξέρουν από βιωματική εμπειρία (αυτή είναι η σημασία του "ειδέναι" του πρωτότυπου κειμένου), όμως με τα έργα Τον αρνούνται, βδελυκτοί όντες και απειθείς και για κάθε έργο αγαθό αδόκιμοι". Ωστόσο, η όλη περικοπή κάνει λόγο για "πολλούς (και) ανυπότακτους, ματαιολόγους και φρεναπάτες, μάλιστα τους εκ της περιτομής", άρα για τους ιουδαΐζοντες "Χριστιανούς" ψευτοδασκάλους, ενώ δεν ορίζεται με σαφήνεια αν το "βδελυκτοί όντες" αφορά και στον τρόπο που τους βλέπει ο Θεός ή μόνο οι άνθρωποι.
Τώρα, το σίγουρο είναι ότι ο Θεός βδελύττεται την ομοφυλόφιλη πράξη (Λευιτικό 18:22 και 20:13), ότι οι ομοφυλόφιλοι "βασιλεία Θεού δεν θα κληρονομήσουν" (Α' Κορ. 6:9), αλλά και ότι "οργή Θεού από τον ουρανό αποκαλύπτεται - ήδη - πάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων..." (Ρωμ. 1:18). Η ομοφυλόφιλη πράξη είναι "βδέλυγμα" για τον Θεό και στοιχειοθετεί, με βάση τον Νόμο Του, "αμαρτία προς θάνατον", αλλά, περιέργως, ο Θεός δεν δηλώνει ότι "βδελύττεται" τους ομοφυλόφιλους (άλλωστε γνωρίζει καλά ότι αρκετοί απ' αυτούς θα λάβουν την υιοθεσία Του, μέσω τηής υπακοής τους στο Ευαγγέλιό Του).
Για τους πιστούς, πάλι, ο πειρασμός να βδελύσσονται αυτούς που ο Θεός δεν βδελύσσεται - όπως ακριβώς κάνουν, αν και πολύ φυσιολογικά, οι ετεροφυλόφιλοι, αγνοώντας βέβαια ότι ο Νόμος προβλέπει και ετεροφυλόφιλου τύπου "αμαρτίες προς θάνατον", έστω και μη "βδελυκτές" - είναι πολύ ανθρώπινος και απαιτεί - όπως κάθε πειρασμός - πνευματική αντιμετώπιση. Αυτή η αντιμετώπιση δεν αποκλείει καθόλου και την επιστημονική γνώση (σε πείσμα κάποιων "υπερλίαν" δήθεν πνευματικών, οι οποίοι τελικά καταλήγουν, ευτυχώς, κάποια στιγμή να ευχαριστήσουν τον Θεό και για τους χειρουργούς και τα χειρουργεία). Θεωρώ, λοιπόν, εξαιρετικά χρήσιμη την ερμηνεία του Φρόιντ για την ομοφυλοφιλία: την αποδίδει σε συναισθηματική ανωριμότητα, η οποία οφείλεται στην, φυσική ή και ουσιαστική, απουσία του ενός από τους δύο γονείς (την οποία το παιδί βιώνει ενδόμυχα ως απόρριψή του από τον ίδιο τον Θεό, θα προσέθετα εγώ και όχι ο Φρόιντ).
Μια τέτοια προσέγγιση θα βοηθούσε, όχι φυσικά στην αποενοχοποίηση και αποδοχή της ομοφυλοφιλίας ("ομοφυλομανίας", θα ήταν ευστοχότερος όρος), αλλά στην "απομάγευσή" της, η οποία, όπως οδηγεί σε μια πλανημένη αυτοδικαίωση αμαρτωλούς ετεροφυλόφιλους, παρασέρνει τους ομοφυλόφιλους στην τραγική αυτοηρωοποίηση της gay pride.
Ευθύμιος Σταυρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.