"Μελότητα": Μια ακόμη ανθρώπινη επινόηση

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι δηλώνοντες Χριστιανοί θα διακηρύξουν πρόθυμα: «Oλόκληρη η γραφή είναι θεόπνευστη, και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για διαπαιδαγώγηση, που γίνεται με δικαιοσύνη» (Β' Τιμόθεο 3:16). Όλοι λέμε ότι η Γραφή είναι ο μόνος κανόνας για την πίστη και τη ζωή μας. Υποστηρίζουμε ότι η Καινή Διαθήκη παρέχει θεόπνευστη κατεύθυνση για τον λαό του Θεού της Καινής Διαθήκης, όπως ακριβώς έκανε η Παλαιά Διαθήκη για τον λαό  Ισραήλ.

Αλλά πού αποκαλύπτουν ποτέ αυτά τα ιερά κείμενα την ιδέα να αποκτήσετε ιδιότητα μέλους σε μια τοπική εκκλησία; Πού τονίζεται η «ιδιότητα μέλους της τοπικής εκκλησίας»; Αν δεν μπορεί να βρεθεί στη Βίβλο η έννοια "της μελότητας σε μια τοπική εκκλησία", πώς στην πραγματικότητα την έχουν υιοθετήσει οι περισσότερες εκκλησίες και γιατί αναστατώνονται τόσο πολύ κάποιοι όταν αυτή αμφισβητείται; Γιατί δίνουμε τόση αξία σε κάτι που δεν έχει θεμέλιο στην Αγία Γραφή;

Η απάντηση: Το λυπηρό γεγονός είναι ότι κανείς δεν υποτάσσεται πραγματικά στη Γραφή. Αλλά όλοι μας, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, υποτασσόμαστε αρκετά καλά στις παραδόσεις και τα λόγια των ανθρώπων. Όμως, ακόμη και οι λεγόμενες εκκλησιαστικές μας παραδόσεις δεν είναι υπεράνω εποικοδομητικής και διορθωτικής κριτικής. Ή μήπως είναι; Η ιδέα της αλλαγής των αγαπημένων μας παραδόσεων μας βγάζει από τη ζώνη άνεσής μας και μας αφήνει με τη σκληρή πραγματικότητα ότι έχουμε εξαπατηθεί και παραπλανηθεί. Σε ποιον αρέσει να ανακαλύπτει ότι οι πεποιθήσεις του είναι λάθος;

Αλλά μπορείτε να πείτε, "αυτό διδάσκουν οι ηγέτες της εκκλησίας". Ή, "έτσι τα βρήκαμε". Αν αυτή είναι η νοοτροπία σας, φοβάμαι ότι έχετε πέσει θύμα του πνεύματος που κυριαρχεί σήμερα στον χριστιανικό κόσμο.

Ο Θεός έχει πράγματι μια "μελότητα", αλλά αυτή η ιδιότητα μέλους είναι ΣΕ ΑΥΤΟΝ ως υιοθετημένα μέλη της οικογενείας Του ("Δεδομένου ότι, είμαστε μέλη του σώματός του" - Εφεσίους 5:30), όχι σε κάποια εταιρική δομή (νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου) στην οποία οι άνθρωποι μπορούν να πηγαίνουν μια φορά την εβδομάδα για μια λεγόμενη «λειτουργία λατρείας»! Τέτοιες δραστηριότητες επινοούνται από μυαλά και χέρια ανθρώπων.

Χρειάζεται να είμαστε σαν τους Βεροιείς και να εξετάζουμε τις Γραφές καθημερινά (Πράξεις 17:11). Αν αυτοί οι άνθρωποι χαρακτηρίστηκαν «ευγενέστεροι», επειδή δέχθηκαν τον λόγο με κάθε προθυμία, εξετάζοντας καθημερινά τις γραφές, "αν έτσι έχουν αυτά", πόσο περισσότερο θα έπρεπε οι σημερινοί Χριστιανοί να χαρακτηρίζονται από την επιθυμία να ερευνούν τις Γραφές καθημερινά;

Κεν Κάσιο