Ο Ιησούς, ο διάβολος και η Εκκλησία (1ο)

Ας ξεκινήσουμε από τον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη, και όλα τα ουράνια και τα γήινα σώματα. Στην κορυφή της δημιουργίας, ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα. Τους έδωσε εξουσία πάνω στη γη, να περιποιούνται τα φυτά και τα ζώα, και οι ίδιοι να πολλαπλασιάζονται. Αλλά ο σατανάς, με τη μορφή φιδιού, ήταν επίσης στον κήπο. Το πώς βρέθηκε στην καλή δημιουργία του Θεού είναι θέμα για άλλη συζήτηση. Ο Σατανάς έσπειρε αμφιβολίες στην Εύα, αμφισβήτησε τις οδηγίες και τη νοημοσύνη του Θεού και τελικά την εξαπάτησε να φάει τον καρπό από το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού. Η Εύα έφαγε κι έδωσε και στον Αδάμ να φάει κι αυτός. Ως αποτέλεσμα, έφεραν τον θάνατο πάνω τους, μια κατάρα στη δημιουργία και παρέδωσαν την κυριαρχία στη γη στον σατανά.

Για τα επόμενα χιλιάδες χρόνια, η ιστορία της Γραφής αποκαλύπτει μια συνεχή πάλη μεταξύ των σχεδίων του Θεού και των διαστροφών του σατανά. Ο Θεός δημιουργεί ή εισάγει κάτι, και ο σατανάς το διαστρέφει έτσι ώστε ενώ εξακολουθεί να μοιάζει με το αρχικό σχέδιο, επιτυγχάνει το ακριβώς αντίθετο από την πρόθεση του Θεού. Τελικά, ο νέος Αδάμ, ο Ιησούς Χριστός, μπαίνει στην ιστορία. Μεταξύ άλλων, έρχεται να ανακτήσει την κυριαρχία. Και έτσι, όπως στην αρχή, ο σατανάς σκοπεύει να απομακρύνει τον Ιησού από τις οδηγίες και τα σχέδια του Θεού.

Ο σατανάς χρησιμοποιεί εναντίον του Ιησού τις ίδιες μεθόδους και τακτικές που χρησιμοποίησε με τον Αδάμ και την Εύα. Αμφισβητεί τον λόγο και την εξουσία του Θεού, φέρνοντας τρεις πειρασμούς ενώπιον του Ιησού. Σύμφωνα με το Λουκάς 4:1-13, ο πρώτος πειρασμός για τον Ιησού ήταν να ικανοποιήσει την πείνα Του μετατρέποντας την πέτρα σε ψωμί. Στον δεύτερο, ο σατανάς υποσχέθηκε στον Ιησού να Του δώσει εξουσία πάνω στα έθνη, εάν Αυτός απλά τον προσκυνούσε. Στο τέλος, ο Ιησούς πειράστηκε να κάνει ένα μεγάλο θαύμα πέφτοντας από την κορυφή του ναού, για να Τον σώσουν οι άγγελοι του Θεού.

Οι πειρασμοί αυτοί δεν ήταν απλά προσπάθειες του σατανά να πείσει τον Ιησού να κάνει κάτι αντίθετο με το θέλημα του Θεού. Επιφανειακά, δεν υπάρχει τίποτα φανερά «αμαρτωλό» σε αυτούς τους πειρασμούς. Ο σατανάς δεν ζητούσε από τον Ιησού να σκοτώσει κάποιον ή να διαπράξει μοιχεία. Τελικά, αν ο Ιησούς είναι πεινασμένος κι έχει τη δύναμη να κάνει τις πέτρες ψωμί, ποιο είναι το κακό; Αργότερα στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς σε ένα γάμο μετατρέπει το νερό σε κρασί και αλλού πολλαπλασιάζει πέντε ψωμιά και δύο ψάρια για να ταΐσει ένα πεινασμένο πλήθος. Είναι τόσο διαφορετικός αυτός ο πρώτος πειρασμός; Αν ο Ιησούς μπορούσε να πολλαπλασιάζει ψάρια και ψωμιά για να ταΐσει πεινασμένους ανθρώπους και να μετατρέπει το νερό σε κρασί, ποιο είναι το κακό να μετατρέψει μερικές πέτρες σε ψωμί για να ικανοποιήσει την πείνα του;

Τα ίδια διλήμματα υπάρχουν και με τους επόμενους δύο πειρασμούς. Ένας από τους στόχους του Ιησού ήταν να ανακτήσει την εξουσία στα έθνη του κόσμου. Και τώρα Του το προσέφεραν. Τέλος, κατά τη διάρκεια της διακονίας Του, ο Ιησούς έκανε πολλά θαύματα στα μάτια των ανθρώπων και ένας από τους λόγους ήταν για να Τον αναγνωρίσουν ως Μεσσία. Ποιο είναι το πρόβλημα με ένα ακόμη θαύμα;

Τελικά, οι πειρασμοί δεν αφορούν στην πράξη που προτείνει ο σατανάς. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τρεις καλές ενέργειες. Εάν ο Ιησούς ήταν πραγματιστής - "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα" - δεν θα υπήρχε τίποτα να Τον εμποδίσει να κάνει αυτό που ήθελε ο σατανάς. Αλλά ο Ιησούς γνώριζε ότι το θέλημα του Θεού έπρεπε να γίνει με τον τρόπο του Θεού. Και γνώριζε επίσης ότι δεν υπάρχουν παρακάμψεις για την εκπλήρωση του θελήματος του Θεού. Ο λόγος που οι πειρασμοί του σατανά θα οδηγούσαν στην αμαρτία δεν είναι ακριβώς στο αποτέλεσμα, αλλά στις μεθόδους και τα κίνητρα που απαιτούνται για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα.

Στον πρώτο πειρασμό, μετατρέποντας την πέτρα σε ψωμί, ο σατανάς ήθελε να ενεργήσει ο Ιησούς εγωιστικά. Ήθελε να γίνει ο Ιησούς αυτόνομος, εγωκεντρικός και να επιδιώξει να εξυπηρετήσει τον εαυτό Του. Όταν ο Ιησούς πολλαπλασιάζει τα ψωμιά και τα ψάρια αργότερα στη διακονία Του, δεν το κάνει για τον εαυτό Του, αλλά για τους άλλους. Το θέλημα του Θεού γίνεται, βάζοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα των άλλων πάνω από τα δικά μας. Ο πρώτος πειρασμός λοιπόν αφορά στον εγωιστικό ατομικισμό: τι εγώ θέλω για να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου.

Ο δεύτερος πειρασμός εστιάζεται στην εξουσία και τη δύναμη. Ο Ιησούς ήρθε για να διεκδικήσει ξανά την εξουσία πάνω στα έθνη, αλλά έπρεπε να την αποκτήσει μέσω του θανάτου και των παθών, όχι μέσω μιας συμφωνίας με τον διάβολο. Και επιπλέον, η ιδέα του διαβόλου περί εξουσίας έρχεται σε αντίθεση με αυτήν του Θεού. Όταν ο διάβολος ασκεί εξουσία, το κάνει με χρήματα, δόξα, δύναμη, πλούτη και φήμη. Αυτό είναι αντίθετο με την ήρεμη και πράα εξουσία του Ιησού. Αυτός ο πειρασμός αφορά επίσης στον έλεγχο. Ο σατανάς θέλει να ελέγχει τους ανθρώπους. Θέλει να ελέγχει τον κόσμο και το σύμπαν. Θέλει να ελέγχει τον Θεό! Αυτός ο πειρασμός ήταν μια αρπαγή εξουσίας. Προσφέροντας στον Ιησού δύναμη, ο Σατανάς θα κέρδιζε ακόμη περισσότερη δύναμη. Ο Ιησούς δεν ήταν αντίθετος στη δύναμη, αλλά γνώριζε ότι έπρεπε να αποκτηθεί μέσω θυσιών και υπηρεσίας, για να χρησιμοποιηθεί για το όφελος και την ευλογία των άλλων.

Τέλος, στον Ιησού προσφέρεται η ευκαιρία να λάβει έπαινο και αναγνώριση από τους ανθρώπους. Ο σατανάς Τον πηγαίνει στο πιο ψηλό μέρος του ναού και του λέει να πέσει κάτω. Ο Θεός θα αναγκαζόταν, σύμφωνα με τον σατανά, να σώσει τον Ιησού στέλνοντας αγγέλους να Τον πιάσουν. Εφόσον οι αυλές του ναού ήταν σχεδόν πάντα γεμάτες με κόσμο, αυτή η αγγελική διάσωση θα γινόταν μπροστά σε όλους. Θα ένιωθαν δέος για τον Ιησού. Πολλοί θα Τον αναγνώριζαν ως τον Μεσσία. Θα Τον επαινούσαν και θα Τον καλοδέχονταν. Όλοι θα έβλεπαν ότι ο Θεός ήταν αληθινά με τον Ιησού, προσέχοντάς Τον και προστατεύοντάς Τον. Ήταν μια ευκαιρία να αναγνωριστεί. Ήταν μια ευκαιρία για τον Ιησού να κάνει το όνομά Του μεγάλο και να λάβει την οφειλόμενη δόξα Του.

Έτσι, οι τρεις πειρασμοί αφορούσαν στον εγωιστικό ατομικισμό, τη δύναμη, τον έλεγχο, τα πλούτη, τη φήμη, την αναγνώριση και τη δόξα. Αυτά προσφέρθηκαν από τον σατανά ως μέσο για την εκπλήρωση της αποστολής του Ιησού. Αλλά ο Ιησούς τους απέρριψε όλους, γνωρίζοντας ότι τέτοια πράγματα δεν θα βοηθούσαν, αλλά μόνο θα εμπόδιζαν τα σχέδια του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Jeremy Myers
συγγραφέας, πρώην ποιμένας

Συνεχίζεται εδώ