Η πολύτιμη κληρονομιά του Ιησού

Ο Ιησούς, φεύγοντας από τη γη, δεν άφησε πίσω Του κανένα στρατό. Δεν άφησε μια οργάνωση, με τη συνηθισμένη έννοια. Αυτό που άφησε, ήταν μια μικρή λυτρωτική συντροφιά που αποτελείτο από εξαιρετικά απλούς ανθρώπους των οποίων η συνολική επίδραση ήταν θαυματουργή. Είναι δύσκολο για εμάς να φανταστούμε πώς ήταν ο πρώιμος Χριστιανισμός. Σίγουρα ήταν πολύ διαφορετικός από τον Χριστιανισμό που είναι γνωστός σε εμάς σήμερα.

Δεν υπήρχαν ωραία κτίρια. Δεν υπήρχε ιεραρχία. Δεν υπήρχαν θεολογικά σεμινάρια. Δεν υπήρχαν χριστιανικά κολέγια. Δεν υπήρχαν κυριακά σχολεία. Δεν υπήρχαν χορωδίες. Μόνο μικρές ομάδες πιστών – μικρές κοινωνίες.

Στην αρχή δεν υπήρχε καν Καινή Διαθήκη. Η ίδια η Καινή Διαθήκη δεν ήταν τόσο η αιτία αυτών των κοινωνιών όσο το αποτέλεσμά τους. Έτσι τα πρώτα βιβλία της Καινής Διαθήκης ήταν οι επιστολές που γράφτηκαν προς τις μικρές αυτές κοινότητες πιστών λόγω των δυσκολιών, των κινδύνων και των πειρασμών που αντιμετώπιζαν. Το μόνο που είχαν ήταν η κοινωνία μεταξύ τους. Τίποτε άλλο. Ούτε φήμη, ούτε κύρος, ούτε τιμές. 

Οι πρώτοι Χριστιανοί δεν ήταν λαός με υπόληψη, αλλά είχαν μια μυστική δύναμη ανάμεσά τους, και αυτή η μυστική δύναμη προέκυπτε από τον τρόπο με τον οποίο ήταν μέλη ο ένας του άλλου. Αυτό που συνέβη στην αρχαία εκκλησία, ήταν η οργανική ανάπτυξη της κοινωνίας, αλλά ποτέ ένας απλός ατομικός Χριστιανισμός.

Κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Η συναναστροφή ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να κερδίσει. Οι πρώτοι Χριστιανοί συγκεντρώνονταν για να ενισχύσουν και να ενθαρρύνουν ο ένας τον άλλον στις ταπεινές συνάξεις τους, όπως περιγράφονται στο Α΄ Κορινθίους κεφ. 14, και μετά έβγαιναν στη διακονία τους στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.

Όλη αυτή η αυτοκρατορία συνταράχθηκε, επειδή η χριστιανική κοινωνία είχε τέτοια ένταση, τέτοια ζωτικότητα και τέτοια δύναμη. Αν ξεπλυθεί όλο το αλάτι από την κοινωνία αυτή, και το μόνο που έχει απομείνει είναι μόνο η κοσμική έμφαση στην ευυποληψία, στα ωραία κτίρια, στην εκκλησιαστική δομή και σε μια συμβατική θρησκεία, με τη λυτρωτική δύναμη να έχει χαθεί, δεν είναι εν μέρει καλό - δεν είναι καθόλου καλό.

Ο Χριστός λέει ότι η ήπια θρησκεία και η χλιαρή πίστη, όχι μόνο δεν έχει μερική αξία, δεν έχει καμία απολύτως αξία. Είναι εύκολο να συνεχίσεις με δράσεις, είναι εύκολο να συνεχίσεις με μια δομή, είναι εύκολο να συνεχίσεις με ένα σύστημα. Αλλά ο Χριστός λέει ότι κάτι τέτοιο δεν αξίζει τίποτε

Elton Trueblood
The Yoke of Christ and Other Sermons (Νέα Υόρκη: Harper & Brothers, 1958).

Διαβάστε επίσης:
«Έχω ένα όνειρο σήμερα…»