Ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τον Μωσαϊκό Νόμο για έναν σκοπό: να αποκαλύψει και να καταδικάσει την αμαρτία (Ρωμαίους 3:19,20). Ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο:
«Ξέρουμε, όμως, ότι ο νόμος είναι καλός, αν κάποιος τον μεταχειρίζεται νόμιμα, γνωρίζοντας τούτο, ότι ο νόμος δεν τέθηκε για τον δίκαιο, αλλά για τους άνομους και ανυπότακτους, τους ασεβείς και τους αμαρτωλούς, τους ανόσιους και βέβηλους, τους πατροκτόνους και μητροκτόνους, τους φονιάδες, πόρνους, αρσενοκοίτες, δουλέμπορους, ψεύτες, επίορκους, και οτιδήποτε άλλο αντιβαίνει στην υγιαίνουσα διδασκαλία, σύμφωνα με το ευαγγέλιο της δόξας τού μακαρίου Θεού, που μου έχει εμπιστευθεί» (Α' Τιμόθεο 1:8-11).
Η πλειονότητα του χριστιανικού κόσμου δεν κατανόησε ποτέ αυτή την αλήθεια. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο Θεός έδωσε τον Μωσαϊκό Νόμο για να κάνει κάποιον καλύτερο. Οι περισσότερες εκκλησίες διδάσκουν ότι η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού, είναι υπό τον Μωσαϊκό Νόμο. Γιατί; Μέρος της απάντησης είναι ότι οι περισσότερες εκκλησίες περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στα ευαγγέλια, τα οποία αφορούν στους Εβραίους που ήταν υπό τον Νόμο.
Κανείς που αφιερώνει χρόνο στις επιστολές του Παύλου, δεν θα συμπεράνει ότι η Εκκλησία είναι υπό τον Μωσαϊκό Νόμο. Οι διδασκαλίες του μεγάλου αποστόλου είναι εντελώς αντίθετες με αυτή τη σκέψη. Κατά τραγικό τρόπο, η συντριπτική πλειονότητα του χριστιανικού κόσμου γνωρίζει ελάχιστα για τον Παύλο ούτε κατανοεί τις διδασκαλίες του.
Ο Θεός έδωσε τον Μωσαϊκό Νόμο στον λαό Ισραήλ, όχι στους Εθνικούς και όχι στην Εκκλησία. Ο Νόμος έκανε μόνο ένα πράγμα: να καταδικάσει. Δεν μπορούσε να κάνει κάποιον δίκαιο μπροστά στον Θεό. Για τους Εβραίους, ο Νόμος προέβλεπε τις λευιτικές θυσίες με τις οποίες «καλύπτονταν» οι αμαρτίες. Οι θυσίες ζώων ήταν ένα «μπάλωμα». Ο θάνατος του Χριστού στον σταυρό και η ανάστασή Του έλυσαν το πρόβλημα της αμαρτίας και του θανάτου. Όταν κάποιος πιστεύει στο ευαγγέλιο του Παύλου, ο Θεός σφραγίζει τον πιστό και τον βαφτίζει στο σώμα του Χριστού (Εφεσίους 1:13, Α' Κορινθίους 12:13, Τίτος 3:5-7). Ο Θεός του δίνει μια νέα φύση και τον θέτει υπό τη διαχείριση του Αγίου Πνεύματος. Η νέα φύση μπορεί να υπακούσει στον Θεό γιατί δεν έχει διαφθαρεί από την αμαρτία του Αδάμ. Αγαπά τον Θεό και επιθυμεί να Τον ευαρεστήσει. Η χριστιανική ζωή μπορεί να βιωθεί μόνο με πίστη. Η πίστη είναι υπακοή, και παράγει αγάπη.
Έτσι, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Δεδομένου ότι, η αγάπη του Xριστού μάς συσφίγγει· επειδή, κρίνουμε τούτο, ότι, αν ένας πέθανε για χάρη όλων, επομένως όλοι πέθαναν· και πέθανε για χάρη όλων, ώστε αυτοί που ζουν, να μη ζουν πλέον για τον εαυτό τους, αλλά γι’ αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε για χάρη τους» (Β' Κορινθίους 5:14,15).
Don Samdahl - καθ. Θεολογίας, συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.