Το DNA της δικαιοσύνης

"Mαζί με τον Xριστό έχω συσταυρωθεί· ζω δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Xριστός ζει μέσα σε μένα· σε ό,τι, όμως, τώρα ζω μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη του Yιού του Θεού, ο οποίος με αγάπησε, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου" (Γαλάτες 2:20).

Η φύση μάς δίνει πολλά παραδείγματα αυτής της απίστευτης ασυμφωνίας μεταξύ εκείνου που φαίνεται ότι είμαστε, με αυτό που πραγματικά είμαστε. Σκέψου την κάμπια. Αν δίναμε μια κάμπια σε έναν βιολόγο και του ζητούσαμε να αναλύσει και να περιγράψει το DNA της, θα μας έλεγε: "Κατανοώ ότι αυτό που βλέπεις μοιάζει με κάμπια. Επιστημονικά μιλώντας όμως, σύμφωνα με κάθε τεστ, ακόμη και του DNA, αυτό είναι μια πεταλούδα". Απίστευτο! Ο Θεός έχει δώσει σε ένα πλάσμα που δεν μοιάζει καθόλου με πεταλούδα, μια τέλεια, ολοκληρωμένη ταυτότητα πεταλούδας. Και επειδή η κάμπια ουσιαστικά είναι πεταλούδα, μια μέρα θα παρουσιάσει τη συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά της πεταλούδας. Η κάμπια ωριμάζει και γίνεται κάτι που είναι ήδη. Γι' αυτό, το να επιπλήττεις την κάμπια επειδή δεν είναι σαν την πεταλούδα, δεν είναι μόνο άσκοπο, αλλά μάλλον θα πονέσεις και τα μικροσκοπικά αυτιά της!

Έτσι είναι και με εμάς. Ο Θεός μάς έχει δώσει το DNA της δικαιοσύνης. Είμαστε άγιοι. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ώστε να γίνουμε περισσότερο δίκαιοι. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε για να αλλάξουμε αυτήν την πραγματικότητα. Ο Θεός γνωρίζει το DNA μας. Γνωρίζει ότι βρισκόμαστε "εν Χριστώ". Και τώρα μας ζητάει να συμμετάσχουμε κι εμείς σε αυτό που είναι αληθινό!

Είναι δύσκολο να πιστέψουμε πόσο απίστευτα απελευθερωτικό θα ήταν αυτό για τον κόσμο μας, τα παιδιά, τους φίλους, την εκκλησία, τη γειτονιά, την εργασία και τους εαυτούς μας, αν επιλέξουμε να το πιστέψουμε!

Το καλύτερο που θα μπορούσες να κάνεις αυτή τη στιγμή, είναι να ονειρευτείς μια τέτοια ζωή.

Όταν την ονειρευτείς, μπορείς να αρχίσεις να αναλογίζεσαι το ρίσκο και την επιβράβευση.

Όταν μπορέσεις να το αναλογιστείς, μπορείς να ξεκινήσεις να το πιστεύεις. Όταν το πιστέψεις, μπορείς να επιχειρήσεις να το προσπαθήσεις. Όταν το προσπαθήσεις, μπορείς να ξεκινήσεις να το απολαμβάνεις.

Όταν αρχίσεις να το απολαμβάνεις, θα δεις ότι και άλλοι θα ακολουθήσουν. Όταν ακολουθήσουν και άλλοι... καταλαβαίνεις πού πάει όλο αυτό.

Έτσι βρισκόμαστε εδώ, τολμώντας να πιστέψουμε ότι το χέρι Του μας αγκαλιάζει και δεν ντρέπεται, ούτε αηδιάζει με εμάς. Μπορώ να αρχίζω να κατανοώ τώρα το πλαίσιο, ένα βήμα τη φορά, και να συνειδητοποιώ ότι αυτή τη στιγμή θα έχω όσο Θεό θα αποκτήσω σε αυτή τη ζωή. Για να το απολαύσω, πρέπει να εμπιστευτώ! Σαγηνευόμαστε και φοβόμαστε την ίδια στιγμή, καθώς το αναλογιζόμαστε. Είναι όμως εδώ. Και τώρα αρχίζουν τα ωραία...

"για να γνωρίσω αυτόν, και τη δύναμη της ανάστασής του, και την κοινωνία των παθημάτων του, συμμορφούμενος με τον θάνατό του" (Φιλιππησίους 3:10).

Ο Παύλος λέει εδώ ότι θέλει να αγκαλιάσει αυτή τη δικαίωση και να γευτεί τον Ιησού στο έπακρο, όσο βρίσκεται σε αυτή γη. Ξέρει ότι αν βασιστεί στη δική του κατασκευασμένη δικαίωση, τότε θα χάσει την οικειότητα με τον Χριστό. Πόσο θα αλλάζαμε, αν νιώθαμε και ζούσαμε με τον ίδιο τρόπο!

(απόσπασμα από το βιβλίο, Το Αντίδοτο, εκδόσεις Ο Λόγος)

Μπορεί επίσης να σε ενδιαφέρει αυτό το άρθρο:
Ο δρόμος της επιστροφής