Οι υποστηρικτές της κατ' οίκον εκκλησίας συχνά κατηγορούν τις θεσμικές εκκλησίες ότι εξομειώνουν την Εκκλησία με τα κτίρια στα οποία συγκεντρώνονται οι πιστοί. «Η εκκλησία δεν είναι το κτίριο», λένε, «η εκκλησία είναι οι άνθρωποι». Μας προτρέπουν να σταματήσουμε "να πηγαίνουμε στην εκκλησία" και ν' αρχίσουμε "να είμαστε η εκκλησία".
Αλλά φαίνεται ότι οι άνθρωποι της κατ' οίκον εκκλησίας μπορεί να είναι ένοχοι για το ίδιο πράγμα. Στο κάτω-κάτω, τι είναι ένα σπίτι αν όχι κτίριο;
Νομίζω ότι αυτό μπορεί να είναι μέρος της αιτίας που εμφανίζονται τόσα πολλά νέα ονόματα για να μας βοηθήσουν να περιγράψουμε την «εκκλησία». Έχουμε "οργανική" εκκλησία, "απλή" εκκλησία και "ιεραποστολικές κοινότητες", αλλά ακόμα κι εδώ, στα περισσότερα βιβλία και ιστολόγια που διάβασα σχετικά με το θέμα, η έμφαση φαίνεται να είναι πάντα ότι η εκκλησία λειτουργεί μόνο όταν οι άνθρωποι συγκεντρώνονται σε ένα συγκεκριμένο μέρος μια συγκεκριμένη ώρα, συνήθως σε ένα σπίτι την Κυριακή το πρωί.
Έτσι, οι υποστηρικτές των κατ' οίκον εκκλησιών θα πρέπει να σταματήσουν να επικρίνουν τις θεσμικές εκκλησίες ως τόσο επικεντρωμένες σε κτίρια και κυριακάτικες "λειτουργίες", και να θέσουν στον εαυτό τους τις ίδιες δύσκολες ερωτήσεις που αφορούν και στις θεσμικές εκκλησίες. Για παράδειγμα, πρέπει όλοι να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να δουν ότι η Εκκλησία δεν είναι το πότε και πού μαζευόμαστε, αλλά είναι μια ζωή εν Χριστώ μέσα στον κόσμο. Πώς μπορούμε να δείξουμε στους ανθρώπους ότι δεν «πάμε στην εκκλησία» αλλά ότι η εκκλησία πάει μαζί μας;
Το κύριο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί τόσο στις θεσμικές εκκλησίες όσο και στις κατ' οίκον, είναι η συνεχής έμφαση στην τακτική «εκκλησιαστική παρουσία». Είτε έχετε έναν ποιμένα είτε μια ομάδα πρεσβυτέρων, θα προτρέπουν πάντα τους ανθρώπους να «παρευρίσκονται στην εκκλησία» πιο συχνά, να «επιστρέφουν στην εκκλησία την επόμενη εβδομάδα» και να προσκαλούν τους φίλους και τους γείτονές τους «στην εκκλησία».
Δεν λέω ότι δεν είναι σημαντικό να συγκεντρώνεστε μαζί με άλλους πιστούς. Είναι μάλιστα ζωτικής σημασίας. Αλλά με κάποιο τρόπο, πρέπει να δείξουμε στους ανθρώπους ότι η Εκκλησία συνεχίζει να υπάρχει και να λειτουργεί στη ζωή μας και μέσα από τη ζωή μας, ακόμα και όταν δεν είμαστε συναγμένοι. Και πάλι, όπως προανέφερα, δεν πάμε στην εκκλησία, η εκκλησία πάει μαζί μας.
Η Εκκλησία είναι ο λαός του Θεού που ακολουθεί τον Ιησού μέσα στον κόσμο, είτε συναντιούνται σ' ένα κτίριο είτε όχι. Επομένως, δεν μπορείτε να πάτε στην εκκλησία. Η εκκλησία πάει μαζί σας.
Πιστεύω ότι υπάρχει μόνο μία Εκκλησία, η παγκόσμια Εκκλησία, και όλοι οι πιστοί στον Ιησού Χριστό διαχρονικά αποτελούν μέρος αυτής της Εκκλησίας. Είμαστε ένα Σώμα, ενωμένοι από (και σε) ένα Πνεύμα. Όπου κι αν είσαι, εκεί είναι η εκκλησία.
Είναι σαν την πρώτη φορά που είδα ένα πρόγραμμα GPS. Μια μέρα, ο πατέρας μου ήθελε να μου δείξει το νέο πρόγραμμα GPS που είχε κατεβάσει δωρεάν από το διαδίκτυο. Όταν το έθεσε σε λειτουργία, στην οθόνη υπήρχε ένα μεγάλο «Χ» και από κάτω οι λέξεις, «Είσαι εδώ».
Προσπαθώ να το θυμάμαι αυτό κάθε φορά που κάποιος με ρωτάει "πού πηγαίνω εκκλησία". Τους λέω πάντα, «Εδώ». Μετά από ένα απορημένο βλέμμα, συχνά με ρωτούν τι εννοώ, κι έτσι ανοίγουμε μια υπέροχη συζήτηση για την Εκκλησία και την εν Χριστώ ζωή.
Jeremy Myers
συγγραφέας, πρώην ποιμένας
Διαβάστε επίσης:
Εκκλησία: Η εξάρτηση της προσέλευσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο δεν θα δημοσιεύονται.